Changsha

We voelen ons al snel thuis hier in Home. De vrijwilligers zijn ontzettend aardig en ze hebben zelfs een stel 'tourguides' geregeld uit hun register. Zo zijn we ineens bergen aan het beklimmen met de initieel wat verlegen Clara en haar veel directere klasgenoot. Zijn naam ben ik helaas even kwijt. 

Hotpot
Het is super leuk van hen nog weer meer over het Chinese stadsleven te horen. 's Avonds gaan we met zijn viertjes hotpot eten en het is weer zooooo lekker. Oh, dát gaan we wel echt missen van China. Die hotpot is zo goed hier. 'Zo, dat hebben we al véél te lang niet gegeten zeg,' verzucht Chiel. Ik ben het met hem eens. Een hele week geen hotpot eten is ook gewoon asociaal lang ;)

Vissen
De volgende dag gaan we naar een tempel en naar een tuin met enorme vijver helemaal vol met vissen! En je kunt ze voeren. Normaal houd ik niet zo van dat soort commerciële dingen, zeker niet als het om dieren gaat. Maar heb je enig idee hoe rustgevend het is om in China op een houten bankje als een autist een uur lang naar duizenden enorme, kleurige vissen te turen? Even vergeet ik alles om me heen. Het maakt niet uit dat het hier megadruk is. Gewoon lekker naar die vissen staren en naar de kleintjes de visvoerballetjes gooien.. Ik bedank onze gidsvriend dat hij ons hier naartoe heeft gebracht. 'This is really one of the best things I've done in China, I just love it!' vertel ik hem. Hij straalt en begrijpt het helemaal. 'I come here so often.. And then I just sit here for hours watching and feeding the fish..' Snap ik helemaal beste jongen, helemaal. Je moet ook echt dat soort rustmomentjes inbouwen, wil je je staande kunnen houden in het drukke leven hier. Goed bedacht.

Pannenkoek
Voor onze Home-vrinden nemen we steeds allemaal lekker fruit mee en vanavond bezetten we na een uitvoerige shopsessie in de Carrefour hun grote keuken. Die delen we helaas met een kakkerlak van formaat - die ik angstvallig in m'n vizier houd, maar zeker niet weg durf te jagen (stel je voor dat-ie op me springt! Lever ik direct drie jaar in op mijn levenssaldo) - maar what to do. Vanaf een vaste stek op het aanrecht houdt ie ook óns nauwlettend in den kleine kijker.. Brrr. 

Met koud bier en genoeg ingrediënten maken Chiel en ik samen 'Singapore-pannenkoeken'. Die eten we geregeld bij mijn ouders en zijn gewoon té lekker om niet te maken voor onze huisgenoten. Daarnaast: ze zien je bij temperaturen ver in de dertig al aankomen met een enorme pan boerenkool. Dan kunnen we direct inpakken. Daarom dus den pittige pannenkoek. En die gaat erin als zoete koek merken we, dus bakken we ze de volgende dag weer voor ze. 

Het is een leuke tijd. Drie dagen logeren we hier voordat we met wat hulp van vrijwilliger Jessica uiteindelijk de trein pakken van Changsha naar Fuzhou. Het China-avontuur komt op zijn eind..