China fietserij

Het voelt heerlijk om zoveel kilometers op een dag te peddelen langs de relatief kleine wegen die Chiel steeds heel handig vindt in de Baidu-navigatie. Er is daar echt wat minder verkeer, minder stoppende en plaatjesschietende mensen. Af en toe vliegen er van die mooie immense vlinders - die je bij ons alleen in botanische tuinen ziet - een stukje met ons mee. En ook grote libelles, die als stuntvliegers uitwijken zodra ze in de buurt van de fietsen komen.

Vies 
Het valt verder op dat de omgeving sinds we Jinan gepasseerd zijn zoveel mooier is. 
Vooral schoner. Want van Beijing tot aan Jinan lijkt de omgeving een aaneenschakeling van vuilnisbelten. Puin en huisvuil ligt in bijna alle greppels naast de weg, ongeacht of daarachter een commercieel etablissement ligt zoals een winkel of restaurant. Het industriële deel en de ketting van bedrijven die aan elkaar vastgekleefd zitten als een loper van lelijkheid die maar nooit ophoudt, spreekt ons maar weinig aan. Het liefst kijken we naar de spaarzame maïsvelden die af en toe die loper doorbreken. 

Na Taian is het overigens weer gedaan met de schoonmaakdrift, of misschien zwaait hier een andere gemeente een veel minder strenge scepter, want het is gewoonweg overal een teringzooi. Ik kan het niet mooier maken dan het is. Zelfs vele stadjes en gehuchtjes waar we komen, lijken op een vuilnisbelt waar mensen met daaruit geviste oude, vieze spullen een (commercieel) leven leiden. Heel sneu. De boel ligt ook wel dertig kilometer achter elkaar helemaal open (omdat er natuurlijk wegen aangelegd worden) en dat maakt het niet beter. Gek genoeg zien de mensen en hun voertuigen er weer helemaal niet armoedig uit. 

Stank 
Verder dacht ik ooit in een grijs verleden dat India stonk. Hoe kwam ik daarbij? India geurt als een stukje zeep als je eenmaal in China bent geweest. Rottende vis die op straat ligt en door geduldige en vooral dappere mensen met een hark wordt omgehusseld om aan de lucht en de zon te drogen. Soms wordt de fietsstrook ook gebruikt om bijvoorbeeld maïskorrels of -kolven te drogen, of kleurige pitjes. Maar die stinken natuurlijk niet. Verder komen geuren van andere dode dieren en zwavel onze godzijdank door het stof enigszins afgedichte neusgaten binnen. Verder veel te lang liggend vuilnis, urine en onduidelijke andere geuren waarbij we geenszins benieuwd zijn naar de herkomst.. Heel af en toe ruikt het naar thee, da's dan wel weer lekker! 

Cultiveer en heers
Chinezen lijken zelfs de natuur te willen verbouwen tot die exact naar hun smaak is. Natuurlijk leggen ze het liefst overal snelwegen aan en verbreden ze die als het enigszins mogelijk is, maar als een of andere stichting het voor elkaar krijgt om een stuk natuur te behouden dan wordt de betreffende rots net zo lang gebeeldhouwd tot hij een nieuwe vorm heeft. En struiken: een eenvoudige ligusterstruik wordt gekapt als een poedel tot hij de vorm van een wc-rol heeft (charming) en dan plakken ze er allerlei leuke kleurige vormpjes op.. Vreemd! En als een bepaalde berg zelfs met dynamiet en andere explosieven geen plaats wil maken voor een snelweg, dan zetten de Chinezen er maar hekken omheen en laten er bewakers rondlopen die kunnen controleren of de bezoekers wel een entreekaartje voor de berg hebben gekocht. Een kaartje voor de berg... Doe normaal. Als we daar weggejaagd worden door hysterische soldaten (ik was hun hekkie al voorbij, hihi) besluiten we dan maar in het prachtige park om de berg heen te wildkamperen.

Verstopt
Worden we ook handiger in trouwens, want we wachten nu steeds tot de schemer is ingevallen (en dat is hier al om kwart over zeven) en als dan niemand ons ziet, (er is natuurlijk áltijd tenminste een Chinees in de buurt, maar doorgaans meer) zetten we super snel de vloeiend in de natuur opgaande groene en lage tent op, verstoppen de fietsen erachter en kruipen stilletjes ons hokkie binnen.. Best leukspannend is dat elke keer. Het is dan zo grappig als ze er voorbij lopen en de tent niet zien... Maar we zetten hem toch altijd zo verstopt mogelijk neer. 

Al met al is het fietsen door China een aparte ervaring. Af en toe missen we het schone, rustige Mongolïe wel een beetje. Maar het land hier is vlak en we kunnen dus lekker doorfietsen. Er zijn ook niet heel veel stoplichten en we vinden met Baidu gemakkelijk onze weg en bestemmingen. Ben benieuwd hoe lang we doorgaan! Tot nu toe hebben we vanaf Beijing zo'n 1200 kilometer gefietst en tot Vietnam liggen er volgens onze heeeel grove berekening nog zo'n 2800 km voor ons. We shall see!