Creatures in the dark..

24 september 2014 - Taitung, Taiwan

Zodra de tyfoon voorbij getrokken is, bestijgen wij na afscheid van Grant weer onze stalen ligrossen en cruisen richting het zuiden. Daar is het ontzettend mooi en er is een leuke sfeer. Je voelt en ziet echt dat we in een surfgebied zijn beland; de huizen hebben felle kleurtjes (mooi roze is immers niet lelijk, dat weten we allemaal), hier en daar zijn intens gebruinde surfers hun boards aan het waxen en vrolijk in de wind wapperende kleding op de rekken van de lokale heren en dames retail laten zien: hier komen de strandgangers. En hoewel menig Taiwanees er nog steeds een hyper-bleek schoonheidsideaal op nahoudt, spreken we hier ook echte zonneaanbidders die een kleurtje van de warme bol niet schuwen. Hou ik van.

We slapen in een hotel dat wordt gerund door een Indonesisch echtpaar. Hun roots zie je rechtstreeks terug in de stijl van onze heerlijke hotelkamer; ruim opgezet met veel donker gelakt hout en warme tinten verf op de muur. We hebben zelfs een balkonnetje met uitzicht op zee... Er zit alleen een straatje tussen, verder kijk je rechtsreeks die azuurblauwe zee van reisgidskaliber in. Heerlijk. 

En omdat we toch ook niet alles vanaf onze fietsen kunnen bekijken, besluiten we in het zuiiiiiderlijkste puntje van Taiwan een natuurgebied te bewandelen. Ja, wandelen ja. Tuurlijk hebben we het even geprobeerd , maar hebben ons na een onverbiddelijk 'nee' toch relatief snel in het lopend lot geschikt. Het park is prachtig... Zoveel mooie gewassen en enorme rotsen direct naast de zee. 'Kissing rocks' heten ze, omdat er twee net tegen elkaar aankomen. Door de spleet daaronder valt het warme licht van de ondergaande zon.... Wauw! Zo mooi.. 

Dan naderen we een heel donker en heel dicht en begroeid deel van het park.. Kleine paadjes, slecht zicht, geen lampen, lianen die her en der aan het donkergroene dak hangen. Er staat vlak voor we het duistere rijk van de critters betreden een bord: 'Watch out for poisonous snakes and insects'. Dan heb ik hem al aardig zitten hoor, dan vind ik het eigenlijk al vooral survival. Ik zet mijn Teva's met zoveel mogelijk geluid neer om eventueel in de buurt ronddartelende black mamba's te attenderen op onze aanwezigheid. Maar ik denk ook over die insecten; zouden ze rondvliegen? Hoe gevaarlijk zijn ze dan? Zijn het spinnen.. Nee, dat zijn geen insecten. Maar ze vertalen huer zoveel verkeerd.. Oh en daar ga ik al. Ik ben gewoon zó geen Bear Grylls als het op insecten en spinnen aankomt..

Gelukkig hebben we het grootste gedeelte van het schitterende park gehad als ik écht goed om me heen ga kijken en zie dat er boven mijn hoofd een gigantisch web hangt, met daarin een gitzwarte immense spin. Oh man, dat trek ik echt niet! En opzij van me zie ik in webslierten gevatte prooidiertjes, behoorlijk groot. En natuurlijk ben ik niet bang dat de spin zal pogen mij in te wikkelen met zijn draad; maar ik ben wel bang dat ze zo'n onverwachte 'vrije val' maken uit de lucht, op je hoofd. En dat hij dan met zijn acht in geen jaren geschoren benen verstrikt raakt in mijn warrige lokken. En me dan uit pure spin-wanhoop bijt, waarna ik een pijnlijke en langzame gifdood sterf. Pure horror. 

Het komt helemaal op me af, want onder iets doorlopen dat op mijn hoofd kan vallen is ondenkbaar, dus ik moet terug. Omdat ik in het eerste stuk natuurlijk niet goed genoeg gekeken had, moet ik ook op de terugweg vast ook onder allerlei creatures door, maar dat is niet anders. Arme Chiel, die vindt het helemaal niet eng. Maar ik vlucht na een héél korte uitleg aan mijn wederhelft zo snel als het gaat het donkere, laag boven mijn hoofd hangende bewoonde loof uit. Het werd ook al echt schemerig. Aaaaaaahhhhhh!! Moet vast een hilarisch gezicht zijn geweest voor anderen.. 

Foto’s

7 Reacties

  1. Erica:
    3 oktober 2014
    Sorry Sanne, ik moet echt smakelijk lachen om de manier waarop je dit geschreven hebt. Arme jij en arme Chiel. Ik weet niet hoe ik gereageerd zou hebben...
  2. Gwen:
    3 oktober 2014
    kostelijk verteld, ik zie het voor me!! en griezel mee
  3. Thea:
    3 oktober 2014
    kan het me helemaal indenken, al weet ik dat die beesten banger voor mijn dan ik voor hen....
  4. Trees:
    3 oktober 2014
    Hahaha, ja die spinnenfobie is heel herkenbaar. Het idee dat er zo'n engerd op je valt.......................
  5. Sanne & Michiel:
    4 oktober 2014
    Haha jaaaaa Thea, dat probeerde ik dus ook tegen mezelf te zeggen, maar toch, het werkte niet ;)) en verder ben ik ben blij dat mijn horror jullie vermaakt haha ;))
  6. Liesbeth:
    4 oktober 2014
    Oh oh oh Sanne Wurzer! Zelfs het Panama verhaal schoot zeker door je hoofd toen je de weg terug niet goed kon vinden? Ik geef je de nieuwste editie van Bear wel, want je moet er duidelijk weer even in komen. ;-) tot die tijd: Denk aan de avonturen waar je -als het goed is- sterker uit bent gekomen: omkiepende kano's, bejaarden redden in death valley, agressieve apen, enorme schorpioenen en malariamuggen. Slechts een paar voorbeelden uit het grote avonturen boek. Als het goed is kun je er nu weer even tegen? :-) have fun lieverds!
  7. Sanne & Michiel:
    4 oktober 2014
    HOEZO kon ik de weg niet goed terug vinden Lies?? Dat stond er niet!! Goed lezen detective, want ik had alleen niet goed naar de critters om me heen gekeken en de weg terug schoot als een lichtflits voorbij.. Stond zo weer buiten :p maar ik ben wel weer gesterkt door deze goede herinneringen uit ons gezamenlijk Bear-boek lieverd, dank voor dit survival hart onder de riem. Ik heb net een foto van een van de park spinnen geupload. Enjoy!!