Critters of the night..

17 oktober 2014 - Iloilo City, Filipijnen

De trip van Iloilo naar Palawan duurt langer dan we initieel hadden vernomen. Vanavond zeven uur gaan we aan boord en morgen rond tien uur maken we een tussenstop op het eiland Cuyo. Van daar vertrekt onze boot weer om twee uur in de middag, om ten slotte rond het middaguur de volgende dag te arriveren in de hoofdstad van Palawan: Puerto Princesa. Aardig eindje tijd al met al. 

Zeeziek
Ik geniet zo van varen. Het gemoedelijke, tuffende en pruttelende geluid van de grote dieselmotoren en het deinen van de boot op het water. Heerlijk is dat als je op het dek zit of gewoon in je bed ligt en het gevoel hebt dat je zweeft.. Chiel vindt dat laatste juist vreselijk, omdat zijn maag er niet tegen kan. Gelukkig is hij niet heel misselijk. We hebben weer beiden onze verschillende uitdagingen: hij komt bijna niet meer in slaap vanwege de heftiger wordende 'waterturbulentie' onder ons. Ik heb nu spijt dat ik hem wakker heb gemaakt om hem deelgenoot te maken van mijn angst voor de rijkelijk en op ooghoogte rondbanjerende kakkerlakken... Oh damn it..

Kakkerlakken...
We liggen met tig mensen - en krap als lakens in een linnenkast - in ijzeren stapelbedjes. Het ongedierte schroomt niet over de bedrelingen van a naar b te sjezen. De nacht - als mensen slapen - hebben deze diertjes geclaimd als hùn tijd. Ik schrik me de tandjes, want ik zie ze dus pas als ik in bed lig.. Ook in de nacht blijven alle lampen aan in deze slaapzaal. 

Die kleintjes vind ik niet zo erg en ook de grote kan ik tegenwoordig goed handelen als ik bijvoorbeeld wandelend in nachtelijk Taipei een soort Speed-Twister met m'n voeten doe om ze allemaal te ontwijken. Maar hier probeer ik te slápen tussen die beesten?! Er zitten een paar enórme kakkerlakunits wild met hun lange voelsprieten te draaien en ik heb het gevoel dat ze me aankijken en unaniem hebben besloten: zodra jij ophoudt met je vervelende gewoel en je ogen dichtdoet, dan rennen we weer alle kanten op. Want het valt me op dat ze stil blijven zitten zolang ik beweeg. Mijn grootste angst is dat ze over me heen gaan lopen met hun weerzinwekkende grote tor-lijven. 

Slaap
En zo komt het dat ik een paar uur lang met een paar kakkerlakken verwikkeld ben in een wedstrijdje staren. (Note to self: Get.a.life!) We blijken allen een lange adem te hebben.. Ik denk dat ik eruit zie als een verwilderde soldaat in een loopgraaf, (ik lig ook op mijn buik en zou (als het moet) zó weg kunnen tijgeren - ware het niet dat ik dan vrijwel direct uit het stapelbedje stort) wachtend op een aanval van de vijand en realiseer me hoe belachelijk dit is. Chiel zegt dat ze écht niet over me heen gaan lopen en moe van de adrenaline kruip ik weer tegen hem aan en probeer heel voorzichtig te gaan slapen. De eerste paar uur schieten mijn ogen om de minuut verwilderd open, alsof mijn onderbewuste telkens zegt: 'Don't fall asleep soldier, the enemy might attack..'

Foto’s

6 Reacties

  1. Erica:
    23 oktober 2014
    Hihihi, je schrijft het weer zo beeldend. Geweldig!!!
    Dit doet me zo denken aan de Gomantong Cave in de buurt van Sandakan (Saba, Maleisisch Borneo). Zo'n grot waar ze eetbare vogelnestjes oogsten. Je mocht je zaklantaarn meenemen, als je die aandeed zag je overal kakkerlakken (echt miljoenen) van minimaal zo'n cm of 12......... Je snapt dat ik mijn zaklantaarn uit heb gedaan en in het pikdonker heb geprobeerd niet te vallen, want overal waar je een voet zette, voelde je gekraak van kakkerlakken. Het was echt een verschrikking.... Had ik dat van te voren geweten....
  2. Sanne & Michiel:
    23 oktober 2014
    OH-NEE!! Kijk dat lijkt me pas echt hel! Snap helemaal dat je je zaklamp hebt uitgedaan ja... Jemig. Maar kon je niet meer terug zo snel?
  3. Lotte:
    23 oktober 2014
    OMG, wat een verhaal! Eeeeew. Heb je kunnen slapen? Ik weet niet of ik zou duven slapen. Kakkerlakken zijn echt de goorste beesten ooit. Heb serieus het idee dat ze je kunnen aankijken, en dat ze een echt brein hebben.
  4. Sanne & Michiel:
    23 oktober 2014
    Oh help Lotte, zeg dat nou niet.. Ik denk dus ook dat ze je kunnen aankijken. Wat een gaar idee is dat zeg. Iiiiiee! Maar revolutie der revolutiones: JA ik heb geslapen. De tweede nacht zelfs aan een stuk door. Ik besloot die nacht niet om me heen te kijken, mijn buffy over m'n ogen en daar was de slaap. Voor mijn doen is dat echt een overwinning haha ;)) heb jij veel last gehad van de kakkerlakken ?
  5. Erica:
    23 oktober 2014
    Ik durfde niet alleen terug, het was een houten pad, met van die dwarsbalkjes. Er liepen niet alleen miljoenen kakkerlakken, er lag ook echt een megalaag vogelpoep op dat pad. Ik heb zo ontzettend mijn best moeten doen om overeind te blijven. Maar eh, slapen tussen hordes van die griezelige schildknapen, brrrr. Vergelijkbare vervelende ervaring. Maarre we hebben het wel overleefd....
  6. Sanne & Michiel:
    24 oktober 2014
    Ohh snap ik helemaal!