Erlian, China

Hoewel je het van te voren weet, is het ergens toch verbijsterend dat een land met zo'n groot direct aan Mongolie grenzend gebied, zo totaal anders kan zijn.. Een paar kleine voorbeelden; het is hier naar mijn idee veel drukker en chaotischer en viezer en rommeliger dan in het rustige, ruime en relaxte Mongolie. En waar de laatste een dusdanig ingetogen commercie voert dat je ergens binnen moet stappen om te weten wat er verkocht wordt, schreeuwt dit Chinese stadje in de wildste Neonborden wat het in de aanbieding heeft. En hoe klein een gevel ook is; een groot font past altijd. En er kunnen ook altijd méér lettters bij. Maar als je hieruit zou afleiden dat we het minder leuk vinden dan Mongolie, dan heb je het mis, want onze indruk van een dag China is ronduit positief!

Het is in het kleine stadje een drukte van belang; iedereen doet wat, overal ligt wat, beweegt iets, stinkt iets, roept iets en vooral: staart iemand. Nog meer dan in Mongolie worden we hier aangegaapt alsof we aapjes zijn. Om ons compleet andere vertoon, maar ook om de ligfietsen. Bijna alle auto's minderen vaart, geblindeerde ramen schuiven open en de belplanken leggen in standje horizontaal vast wat er naast hen voorbij glijdt over het wegdek: twee aliens met buitenaardse fietsvoertuigen. Chiel filmt zoals wel vaker demonstratief terug en dat kunnen ze wel hebben.

Ideaal hier is de 'slow lane'; een soort breed fietspad waarop alle kleurige elektrische brommertjes voorbij gaan, maar ook de fietsriksja's en de miniscule vrachtautootjes. Net speelgoed, zo klein zijn ze. Wij rijden daar ook lekker rond, zoekend naar een hotel. De meeste borden zijn in het Chinees, maar als je heel goed kijkt, zit er af en toe een woordje Engels tussen.. Het eerste hotel ziet er chic uit en de prijs voor een nacht bedraagt veertig euro. Dan kijken we nog wel even verder...

En meer intuitief dan gefundeerd op welk bord of logica dan ook, loop ik een oud gebouw binnen dat lijkt op een voormalige school. En ja hoor, het blijkt een hotel! En wat daarbinnen is, staat voor mij bijna gelijk aan mijn eerste indruk van China. Er liggen overal spulletjes. Het is een beetje een zooitje, maar het heeft sfeer, karakter en het is zelfs wel gezellig. Een vrouw die misschien net iets ouder is dan ik, lijkt de boel in haar eentje te runnen. Ze laat me diverse kamers zien. Ik kies een grote uit met een tweepersoonsbed en heel veel ruimte voor de fietsen. Het dunne matrasje rust op houten planken, die op hun beurt weer rusten op een aftands en gebroken stalen frame.

En hoe armoedig het ook is, toch kun je zien en voelen dat de vrouw heel veel zorg en aandacht in haar werk stopt. Ik bewonder hoe ze dit allemaal doet. Met haar buiktasje met geld en calculator. 's Ochtends als wij opstaan na een onverwacht heerlijke diepeslaapnacht op de houten planken, heeft zij allang de openbare ruimtes opgeruimd en gedweild. En tussen de bedrijven door voedt ze ook nog even een kind op. Knap hoor..

In een van de kamers staat een ouderwetse naaimachine, waar ze - aan de daar liggende stapels keurig gestreken en gevouwen nieuw linnengoed te zien - alles zelf naait. De stenen vloer van onze kamer is brandschoon en als ik de lakens wat opzij schuif, trekt zij ze weer heel netjes in het gareel. Dekbedden liggen keurig gevouwen klaar om onder te slapen, samen met twee pittenkussens, verpakt in een kindersloop.. 3,80 (in euro) Betalen we voor de kamer en een warme douche. Met twee vertaalboekjes probeert ze dingen duidelijk te maken. Het loopt soepel. Soepeler dan ik verwacht had in dit land. Waar ik natuurlijk echt niet blanco of onbevooroordeeld ben ingestapt; dat heb ik wel geprobeerd, maar eenmaal verkregen informatie of indrukken wis je niet zomaar uit en neem je ongewild toch mee..

Ik geef Chiel een rondleiding en die is het helemaal eens met deze karakter-optie. De wc heeft geen deur maar een in de wind wapperend doek en een squat-wc. Elke keer als ik ga, ben ik mijn yogajuf Jacqui weer dankbaar voor haar lessen ;) Als ik wil douchen, hangt de vrouw voor de badkamer nog een extra doek op. En met een andere lap en een stok maakt ze het enige kleine raam van de badkamer inkijkvrij. Zo lief! En dan...een hete douche. Het kan me niet schelen dat het heel donker is in dit grote hok en dat er een afgedankt bad staat, en een oud matras ligt en kapotte stoelen en modder op de vloer. Het is te heerlijk om (warm) te kunnen douchen om er langer bij stil te staan dan de blik die automatisch door de ruimte gaat.