De Europese roedel

Nadat we afscheid hebben genomen van Michelle en Mike, die Dreamtime weer van ons overnemen, steken we met de fiets de grens over naar Thailand. Het was geweldig in Laos. Prachtige natuur, avontuur, leuke mensen en daarnaast was het ecoresort zeker een van de hoogtepunten van de hele reis. 

Nu lopen we aan het eind van de dag door Nong Khai, een Thais grensstadje waar we al eerder een nachtje waren. Zoekend naar een hotel worden we aangesproken door drie gasten die zitten te bieren bij een Duitse bar. We maken kennis met de Duitse Stefan en zijn goede vriend Matthias en de Nederlandse fietsnestor Bert. Deze pensionada maakte al tig andere fietsreizen. Dat ze voor de komende tijd onze reisgenoten zullen worden blijkt pas de volgende dag; eerst strijken we bij hen neer voor een biertje en een Duits worstenmaal. Man wat gaat dat er goed in. Al zijn we bij Dreamtime perfect bijgevoederd; we hebben tijdens deze maandenlange reis zó vaak weinig gegeten dat we iedere kans aangrijpen om een degelijk maal naar binnen te werken.

De volgende dag rijden we achter Bert aan, die al veel eerder vertrokken is dan wij. We treffen hem aan het eind van de dag in een of ander klein resort, waar we eten in een enorme lege zaal, met een hoog plafond en slechts één tafel. Het is duidelijk geen restaurant, want vrouwlief haalt op het brommertje in het dorp wat wij van de menukaart kiezen.. Tegen prijzen die aardig wat hoger liggen dan die in het dorp, maar wat geeft het. Ondanks ampel beraad vooraf met haar over de prijzen, blijkt de rekening een feest van creatieve boekhouding. Die gaat dus rap retour. De tweede rekening klopt ook niet. Bereidwillig rekenen we het stel voor wat we uiteindelijk gaan betalen. Een derde rekening met weer een ander bedrag was dus eigenlijk niet nodig geweest.  

Vanaf de dag erna fietsen we met zijn vijven. Ons nieuwe groepje bestaat uit zeer uiteenlopende types. Stefan is vrij extravert en - net als Matthias - achter in de dertig. Hoewel hij eerst vooral overkomt als een grappenmaker met een aardig grote waffel, blijkt al vrij snel dat hij met een aantal levensvragen zit en minder zelfverzekerd is dan hij zich voordeed. De sfeer wordt er beter op als hij spontaan zijn hart lucht tijdens een van die vele gedeelde Aziatische avondmalen.

Zijn kompaan Matthias heeft een heftige tijd met zijn familie achter de rug en is blij dat hij even op de fiets zit en de tijd aan zichzelf heeft. Hij is wat stiller omdat zijn Engels niet zo goed is. Ons Duits is ook niet best, maar omdat we dat graag weer eens onder het stof vandaan trekken om te oefenen, komt Matthias een stuk meer los. 

Bert en de Duitsers fietsen al een tijdje samen; ze hebben elkaar ergens in het noorden van Laos ontmoet. Bert is recentelijk gepensioneerd en maakt dromen waar die in zijn eerdere, super drukke bestaan geen plek vonden. Hij is voor deze trip helemaal uit Valkenswaard komen fietsen en is nu al tien maanden onderweg. Meestal fietst hij alleen en daar geniet hij van, maar het gezelschap waardeert hij ook. Leuk om ze te leren kennen. 

De tocht voert langs de Thaise kant van de Mekong en gaat uiteindelijk zuidwaarts richting Phitsanulok. Een bergachtige etappe waar Chiel een nieuw ligfietssnelheidsrecord haalt: 81.5 km per uur! Ik ga iets minder hard, maar nog steeds wel errug snel. Lekker hoor.. het is zo'n kick! Volgens Chiel is het tig keer gaver dan met motoren door de Duitse Eiffel scheuren. 'Maar sowieso.. Als ik moest kiezen tussen nooit meer fietsen en nooit meer op de motor rijden, dan tankte ik dus nooit meer..' Aldus il Chiel!