Fietsen met 'nieuwe' Zwitsers

De afgelopen dagen vulden zich met goede herinneringen in wording. We vingen onze grote tocht aan, die helemaal van Noord naar Zuid bijna tweeduizend kilometer bedraagt. Daar hebben we inmiddels al een paar honderd van gereden. We genoten van het koele weer hier in Vietnam, waar de herfst haar opwachting al even geleden heeft gemaakt. Maar ook van de vlakke wegen in het eerste stuk en het van de grote weg uitwijken naar kleine landweggetjes. Het is ongeveer hoe ik me het fietsen door 'Nam had voorgesteld: idyllisch. Door eindeloos, waterig groen. Met weinig herrie van verkeer en veel Vietnamezen met een strooien hoed die met balen groen gewas rondfietsen. 

Bootje
In Tam Coc banen we ons een weg door de toeristen om voor de hoofdprijs in een bootje te te varen naar de drie grotten. We varen daar onderdoor. Beige stenen, door het water vrij gemaakt, prijken boven ons hoofd. En er wonen vogels die kleine holletjes hebben geconfisqueerd om daar hun nesten te bouwen. De natuur is zo mooi hier. Stoned zit ik, zodra we de lange en brede grotten weer uitvaren, om me heen te kijken naar hoge bergen die als een lijst het wijde water omsluiten. We varen door drie grotten heen en dan dezelfde route terug. Onze bootsvrouw roeit behendig en alleen met haar benen en voeten; doen ze hier allemaal. Er lopen twee witte geitjes zo hoog op de rotsen, op zoek naar iets knaagbaars. 

Gezelschap
Dezelfde dag fietsen we verder zuidelijk en komen op de grote weg twee Zwitsers tegen: Lucas en Kevin. Deze twee net-twintigers hebben een sabbattical genomen, tussen hun hogeschool en studie. Van huis vertrokken met de fiets en nu al in elf landen geweest. Het is leuk met ze en we fietsen nu al een paar dagen samen. Kamperen, hotel en dan weer kamperen. We vragen vandaag ook weer aan het eind van de dag aan de mensen of we op hun terrein onze tenten op mogen zetten. Een grote drom kinderen vindt het prima, maar er is geen ouder te bekennen. Die wordt voor ons gebeld en vijftien minuten later komt er een kleine, tengere vrouw de oprijlaan op gelopen. Haar dunne zwarte paardenstaart wappert enthousiast achter haar aan. Zij is de moeder van het meest bijdehante meisje uit de clan en vindt het prima als we op haar grote oprit kamperen. De Zwitsers zijn helemaal klaar met natte spullen en willen graag op het beton, onder het afdak kamperen. Doen ze nu steeds. Goed idee! Er hangt een groot, veelbelovend kleed van grijze wolken in de lucht..

Primitieve douche 
Om de beurt wassen we ons met een bakje en een grote schaal met water, die we eerst vullen bij de diepe waterput naast het huis. Om naar de wc te gaan moet je een eind de tuin in. En dan je voeten op twee grote stenen plaatsen en door een klein gaatje in de houten ondergrond plassen. De vrouw gebaart wat later dat we bij haar mogen eten. Ze zet een heel grote pan rijst op tafel, een kleinere met vissaus en een bordje met twee heel kleine visjes. Daarna eten we met zijn allen onze grote voorraad koekjes op. Naast de tafel staat een groot Christelijk altaar met Jezus- en Mariabeelden. De rest van de inrichting betreft slechts een enorm houten hemelbed en een klein tafeltje met een tv'tje erop. Er wordt hier in 'Nam opvallend veel mooi bewerkt hout gebruikt; voor enorme deuren, dressoirs en schouwen. We zien ook elke dag tig houtbewerkers in hun open ateliers aan het werk. Moe van de rit, schuiven we allevier vroeg onze tentjes in. Morgen weer honderd kilometer verder.