Fietsen in Taiwan

We slapen een fors gat in de volgende dag en ontwaken fris en fruitig; zonder kater. Volgens sommigen heb je die niet als je heel veel hebt gelachen. :) Onze fietsen staan op een balkon van het hotel en bij gelukkig toeval is daar een kraan met een slang eraan. Chiel spoelt daarmee de fietsen schoon (hoognodig, het leken wel varkens) en ik maak ontbijt. Oats met poedermelk natuurlijk, een boterham met pindakaas en oploskoffie. Denderende kickstart van de fietsdag.

Fietsen in Taiwan blijkt direct echt anders. Het land schijnt dichter bevolkt te zijn dan China en in de steden is het ook echt wel scootertjes-druk, maar...mensen houden zich aan de regels. Ja, daarvan vielen wij ook even héél erg stil. Ineens zijn wíj de aso's, die door rood rijden als er verder niemand van het groene licht gebruik maakt. Achter ons staan alle scooterrijders braaf te wachten op de hier veel te royaal vertegenwoordigde verkeerslichten. De meeste daarvan slaan nergens op. Maar het is het einde dat we niet afgesneden worden of bijna platgereden. En er wordt nauwelijks getoeterd! En als het wel gebeurt is het meestal terecht en gewoon een vriendelijk kort tikje op een toetertje dat knuffelbaar klinkt. I like it here. 

Het stinkt ook niet in Taiwan. Sterker nog; vandaag rijden we uren langs naar jasmijn geurende gewassen. Heerlijk. De mensen zijn beleefd en vriendelijk. Dat betekent ook dat er niet telkens telelenzen in onze knar geduwd worden, of halsbrekende en iedereen in gevaar brengende toeren in een auto voor een filmpje. Nee. Dat is hier gewoon niet. De mensen lachen vriendelijk en steken hun duim op als ze ons zien fietsen. That's it! Taiwanezen houden naar verluidt van fietsen en fietsers. Ze zijn onder de indruk van degenen die het hele eiland rondrijden. Dat schijnen Taiwanese fietsers ook te doen. En we komen aardig wat racers tegen! We steken onze duimen naar ze op en krijgen er vaak een terug. 

Wel is het ongelooflijk warm hier. De broodnodige factor vijftig stroomt in hele riviertjes zweet direct weer van onze gezichten af.. En armen en benen verbranden ook direct. Dus in de schaduw en relatieve koelte van een viaduct trekken we snel onze lange-alles outfits aan en gaan weer door. De luchtvochtigheid wordt deze dagen gemeten op 94% en de temperatuur op zo'n 37 graden Celsius. Weinig schaduw ook. Echt even wennen dus.