Gaten in de lucht

Als we weer bellen over de bagage blijkt deze nog een dag vertraagd.. Voor de zekerheid bedenken we alvast alternatieven voor als de fietsen helemaal niet meer terug zouden komen. Ze zijn te zeldzaam om te vervangen op korte termijn; de levertijd is gemiddeld een half jaar. Dus zouden we met mountainbikes verder kunnen gaan of met de trein en dan in Vietnam een auto'tje kopen of iets dergelijks. En regelmatig komt het relativerende sarcasme om de hoek: 'Ach wat geeft het als de bagage nog een week op zich laat wachten? We hebben toch een half jaar om alles te regelen!' En Chiel: 'Je zal maar gepland hebben om hier een weekje te gaan fietsen.. Dan is die week ineens voorbij zonder fiets en kun je weer naar huis..' 

Met een donkere budweiser -die weer een hoop stress wegneemt- en in een typisch Mongools restaurantje leert Chiel ons alvast Mongools uit een klein woordenboekje en vertel ik grappige verhalen uit de Lonely Planet.

De volgende dag rennen we na het ontbijt direct weer naar de receptie waar ze nog weer eens naar Aeroflot bellen. En na wat als een half uur durend Mongools debat voelt, is daar het verlossende antwoord: 'your luggage will arrive in half an hour.' Gaten in de lucht. Opluchting. Blijdschap. Yes, we kunnen onze reis voortzettend zoals we willen! Nu even checken op schade en diefstal en dan zijn we weer helemaal gerust.

Als we onze aluminium vriendjes uitpakken om te monteren, blijkt dat ze het - met een hoop schaafwonden- hebben overleefd. Bikkels! En aan de schaafwonden zullen ze moeten wennen, want daarvan zullen er wel meer volgen de komende tijd. In de kelder van het hotel zetten we ze in elkaar. Onder het toeziend oog van veel nieuwsgierige hotelmedewerkers.