Geplette slangen

De volgende ochtend is de wind nog veel harder en komt nog steeds pal van voren. Lopen zou sneller gaan, maar dat kost meer energie omdat we dan ook de beladen fietsen moeten duwen, dus dat doen we niet. Maar het is wel frustrerend dat we zo langzaam gaan. Het is juist zo lekker om een beetje snelheid te maken. De snelheid bij downhillen (met flink bijtrappen) bedraagt nu slechts een zure zes kilometers per uur, haha.

Wat ik niet verwacht had, is dat het landschap zo diep in het Zuiden nog steeds behoorlijk groen zou zijn. De begroeiing is weliswaar droger, maar het ziet er prachtig uit. Het lichtgroene, kortgegraasde gras lijkt van een afstand wel zacht velours dat glanst in het zonlicht. De aarde wordt roder van kleur naarmate we verder afzakken. En op de weg zien we niet alleen de in 'Looney Tunes stijl' compleet plat geplette knaagdieren, maar ook tal van slangen die de overkant van de weg niet gered hebben... De meeste zijn zo te zien jong gegaan, ik zie er maar een die lijkt op een volwassen slang.

We proberen om ruim op tijd aan de ons onbekende grens te zijn, de 235 kilometer in twee dagen te doen, maar door de wind lukt het niet. Omdat de schemer al begint in te vallen, stoppen we om half negen met fietsen om nog met het laatste streepje licht van een al achter de horizon verdwenen lichtvrind, te kunnen zien waar en hoe we onze tent opzetten. Midden in de velden en dus speelbal voor de wind, zetten we alle scheerlijnen bij.

Meer dan tien uren hebben we erop zitten vandaag (inclusief korte pauzes waarbij we alleen eten of drinken en dan weer doorgaan) en hebben toch maar negentig kilometer in de benen. Bij de Elfstedentocht waren het er 240 in 12 uur tijd, dus dat is even zuur. Maar goed, loslaten is in deze reis een thema (Lotte ;)) en we accepteren dus maar dat we er een dag langer over gaan doen en de visadatum dientengevolge onaangenaam snel dichterbij komt.

Omdat in Mongolie groenten en fruit niet in overvloede beschikbaar zijn, hebben we als een ietwat karige vervanger multivitaminen-bruistabletten aan ons voedselarsenaal toegevoegd. Als we koud water hebben, smaakt het bijna naar Fanta. Ook hebben we plantaardige proteinen gekocht, waar we elke dag een drankje van brouwen. Beetje chocomelpoeder erbij en knallen maar. Goed voor de spieren!