Grote hoogtes..

Terug in Taipei, nadat we via de havenstad Keelung het rondje Taiwan hebben afgerond, gaan we naar de avondmarkt met mijn vroegere vriendin Sananda. Ik heb haar in 2006 ontmoet in India, in het meditatiecentrum van Osho. Daar werden we vriendinnen en in de twee daaropvolgende jaren dat we daar allebei waren, trokken we veel samen op. Ze is blij verrast dat een van haar India-vrienden haar in haar hometown Taipei op komt zoeken. Het wordt een leuke avond met zijn drietjes. Lekker cocktails drinken, kletsen, herinneringen ophalen en eten op de avondmarkt.

Tour de Taipei
De dag daarna is er nog een rendez-vous; dit keer met onze matties uit de VS. Ze 'willen er geen druk op leggen, maar het liefst op beide avonden dat we hier nog zijn afspreken als we dat leuk vinden' :) Is geheel wederzijds, met niemand was het zo gezellig als met deze twee mafkezen. Love them. Brendan heeft eerst een kleine culturele route uitgezet. En zo zien we toch nog een en ander in de hoofdstad hier. Een heel mooi memorial gebouw dat ter ere van een man uit de geschiedenis - Kai Shek - gemaakt is aan wie iedereen inmiddels een hekel heeft. Het gebouw is hoe dan ook prachtig, dus dat had hij dan toch goed voor elkaar. Lijkt net een soort vesting-versie van de onderkant van een oude witgepleisterde molen. Voor het volgende 'hoogtepunt' moeten we tig tig tig trappen op door het berimboede duister. Hij is fijn mannen! 

View 
Maar na ik weet niet hoe lang omhoog klimmen, is het uitzicht alle helse treden waard.. We kijken uit over financial district. En dat is niet saai of strak. Ja, het zijn wel skyscrapers allemaal, maar in allerlei verschillende vormen en vooral: kleuren. Want de Taiwanezen geloven heilig in het opsieren van hun gebouwen met woeste neonlichten. Echt all over de building. Sommige lichtjes bewegen, sommige zijn statisch. Met een beetje fantasie zie je er vanalles in. Zo zie ik bijvoorbeeld een kwal met een gezichtje bovenop een gebouw liggen. En sommige gebouwen hebben elke dag een andere kleur lichtjes. Het is echt een psychedelisch kerstfeest dat zich voor onze ogen afspeelt. 

Glaasje
Een uitgelezen moment om een flesje whisky uit de tas te trekken en onze plastic vodka shotglaasjes uit Mongolië. Chiel en ik hebben een dezer dagen een rondleiding gehad bij de distilleerderij van Taiwan: 'Kavalan'. Was zo leuk.. Je werd gewoon door daar te ademen aamgenaam beneveld door de geur en alcohol van de whisky die in de vaten haar rijpingstijd 'lag uit te liggen'. Proost! We zitten met zijn viertjes op enorme rotsblokken hoog over de stad uit te turen en te genieten van ons glaasje. Er wordt niet veel gezegd, des te meer genoten.

Dan is het tijd voor eten. Goed eten. Brendan en Memphis weten het weer goed uit te kiezen. Ook Sananda, die gezellig mee komt eten, is verbaasd. 'I never knew about this place! Such great food!' We proberen tussen het lachen door te eten, maar dat gaat natuurlijk langzaam. Daarom blijven we gewoon héél lang. Niks haasten, gewoon puur genieten. Met mangobier! Na dit trage feestmaal halen we wat biertjes bij de gemakswinkel en gaan nog even met de gasten mee naar hun appartement.

Suprème
Ze zijn dol op klimmen en wonen dus op de elfde verdieping van een flat. Ze hebben welgeteld drie dakterrassen. Op zulke momenten besef je: de dingen zijn gewoon niet helemaal rechtvaardig verdeeld in de wereld. ;) We klimmen van het ene naar het andere terras. Het laatste is superhoog, want het huist de liftschacht van het gebouw. We klimmen een stalen trap op (en als ik naar beneden kijk zie ik een immense diepte, dus kijk ik maar twee of drie keer. Had ik het vaker gedaan, had ik zeker zweethanden gekregen, met alle gevolgen van dien..) en dan zitten we op een plateau van ongeveer drie bij vier meter. Er staan geen hekken om, er staat bijna niks op, alleen wij zitten er. Bizar gaaf! 

Brendan geeft vier plastic stoelen aan, zijn laptop en glazen. En met een bodempje van de Taiwanese whisky, muziek en het meest fantastische nacht-uitzicht óóit, zitten we gevieren te genieten van een van die mooie momenten waarop al het goede in het leven ineens samenvalt, samensmelt in één situatie. Het is zo geweldig... En het wordt daarom veel te laat. We zien nog net de zon niet opkomen terwijl die arme gasten naar school moeten en wij naar een ander land vliegen de volgende dag. Maar wat geeft het? Je leeft maar een keer volgens velen. En zo niet, dan moet je toch leven alsóf je maar één leven hebt. Amen.