'Hannibal, what's the plan??'

21 juni 2014 - Sajnsjand, Mongolië

Hierbij het stukje dat we jullie niet wilden onthouden, van net voordat we merkten dat onze fietsen gestript waren: 

En dan vanavond, juist op zo'n moment dat je de 'regelteugels' laat vieren door het hele plan even los te laten en iets heel anders te doen: lekker wat eten en een ijskoude halve liter bier naar binnen gieten in een semi chic restaurantje, gebeurt er iets bijzonders...

Direct als we binnenkomen, stelt een Mongools stel de vraag waar we vandaan komen. Als Chiel antwoordt dat we uit Nederland komen, zegt een Westerse man naast hen: 'Dan zijn jullie ook ver van huis!' Wat grappig om net in de laatste minuut dat het Nederlands elftal Spanje inmaakt ergens binnen te komen en daar ook live de eerste Nederlander te treffen! We maken kennis met Max, die hier voor zaken is.

Nadat we allemaal wat gegeten hebben, komt Max bij ons zitten en vertelt over zijn vrijwilligerswerk voor de organisatie PUM. Deze instantie zendt seniore experts (van allerlei professionele vlakken) uit naar ontwikkelingslanden om daar aan het lokale midden- en kleinbedrijf advies te geven over bedrijfsoptimalisaties. Hij is hier in Sainshand op werkbezoek samen met de directrice van de Mongoolse Kamer van Koophandel en haar man. 

Het is een heel gezellige avond vol mooie verhalen over dit land en ijskoud bier. Als we Max vertellen wat onze plannen zijn en dat die via de reisorganisaties zo ad hoc maar moeizaam realiseerbaar lijken, komt hij met het volgende idee. 'Ghana, de man van Oyuna met wie ik hier ben is zelf touroperator.. Misschien kan hij iets voor jullie betekenen..' Sprankjes hoop en misschien voorbarig enthousiasme borrelt op... Zou het?! Het zou zo geweldig zijn! Het klinkt misschien heel stom, maar ergens durven we bijna niet te hopen dat het nu gaat lukken. Maar heel eager accepteren we Max' aanbod om de volgende ochtend met hem en het echtpaar te ontbijten en de mogelijkheden te bespreken.

De volgende ochtend zitten we natuurlijk met Hollandse stiptheid paraat. Het echtpaar blijkt ook al zo ontzettend aardig. Oyuna spreekt goed Engels en vertaalt alles wat haar man Ghana (touroperator in avontuurreizen van het Bear Grylls kaliber vissen, surviven zonder tent en jagen) voor adviezen geeft. Hij belt rond om te kijken of er ergens in de buurt van Ikh Nart Engelssprekende touroperators beschikbaar zijn. Dat is niet het geval.

Maar in Mongolie vinden ze overal een oplossing voor, zo hebben we nu al zo vaak gemerkt. En die oplossingen liggen vaak vooral in het beroep doen op de sociale contacten en de enorme onderlinge Mongoolse behulpzaamheid en gastvrijheid an sich. Zo vinden Oyuna en Ghana een voormalig collega en nu gemeenteraadslid van Choyr en haar man bereid om met ons in hun auto lekker door Ikh Nart te gaan crossen. We voelen ons net twee jarige kinderen. Haha, zo leuk dat dat gevoel nog te krijg is op deze leeftijd ;)) Oyuna zet zelfs in op lage prijzen voor ons 'arme reizigers'. Geweldig. Wat een lieve schatten ontmoeten we toch op onze reis: Max die dit allemaal aanslingerde, dit echtpaar en het echtpaar dat we nu alleen nog uit de sms kennen, maar met wie we straks vijf dagen op pad gaan. 

We moeten erg lachen ook met zijn allen. Max vertelt dat Ghana momenteel de reis van Oyuna en hemzelf begeleidt, onder andere door hen overal heen te rijden. 'En dan heeft hij altijd een thermoskannetje heet water bij zich... En oploskoffie!' Vertelt hij. We zijn verbaasd, want Mongolen drinken zelf nauwelijks koffie. Oyuna licht het toe: 'After 23 years of working together with Dutch men... we both know that Dutch men without coffee is just NOT an option...' Ze schudt lachend en resoluut haar hoofd. 'No, not an option...' 

Als Chiel en ik weer met z'n tweeen zijn, drinken we een fles ijskoude sinaasappelsap leeg om te vieren dat dit succes ons deel wordt. 'Het is toch gewoon niet te geloven dat de baas van de Kamer van Koophandel hier zomaar voor twee vreemde reizigers een hele reis boekt en daarvoor een oud-collega chartert?' zeggen we nog steeds verbijsterd tegen elkaar. De 'Nederlandse variant van Oyuna' (directeur KVK) had ons al aan zien komen met een verhaal over problemen met D-Reizen.. De behulpzaamheid van dit mooie volk blijft ons keer op keer verbazen...

4 Reacties

  1. Trees:
    23 juni 2014
    Dat is echt mazzel. Leuk hoor om met mensen die het land kennen een poosje op te trekken. Leuk verhaal weer en fijn dat jullie dan zo'n gezellige avond hadden. Je vorige verhaal is jammer genoeg heel andere koek!
    Geniet maar van de 5 dagen rondreizen met een gemeenteraadslid!
  2. Lotte:
    23 juni 2014
    Super gaaf allemaal zeg!! Wat een avontuur!
  3. Max:
    23 juni 2014
    Hi Michiel en Sanne, leuk verhaal. En precies verteld zoals het ging. Behalve dan de uitdrukking op jullie gezicht, maar die heb je natuurlijk zelf niet gezien. Alsof je water zag branden. Eigenlijk vond ik dat nog het leukst. Ik zal Oyuna en Ghana er in ieder geval nog een keer op wijzen dat zij in je blog gememoreerd zijn; zullen ze zeker leuk vinden. Ga nu eerst je andere afleveringen lezen.
  4. Sanne & Michiel:
    24 juni 2014
    Ha Max, daar moesten wij dan ook weer erg om lachen want dat hadden we idd zelf niet door ;) dank je wel, leuk als ze dat nog even zien ;)