Heuvels en de Boeddhistische busreis...

7 juni 2014 - Tsjojr, Mongolië

Vandaag beginnen we uitgeslapen en vol noedels en goede moed aan de volgende tocht. Doel vandaag is Maanit; een klein plaatsje ten zuiden van de hoofdstad, waar we nu echt uit weg zijn. Het voelt ook alsof het avontuur nu nu nu echt bezig is... En de dagen hiervoor acclimatisatie, regelwerk en voorbereiding. En aan die laatste schort het toch nog af en toe. Zo ontdekten we dat onze landkaart uit het jaar kruik (2006) stamt, maar er ook geen recentere is gemaakt. Misschien doordat de afname van zo'n product met hoge productiekosten veel minder is sinds bijna iedereen Google Maps heeft. Ook onze andere lokale Mongoolse kaart is al oud. De afstanden tussen kleine plaatsjes in worden door iedere Mongool die we spreken totaal verschillend ingeschat. 

We genieten enorm van de schitterende natuur om ons heen; oeverloze vlaktes met heuvels daarachter; zo groen en mooi. Af en toe grote kuddes paarden. We zien ze zelf staan grazen op een berg die zo stijl lijkt vanuit ons kikvorsperspectief dat het schier onmogelijk voelt dat ze daar niet linea recta vanaf duvelen.. Er ligt veel rommel naast de weg. En uit het feit dat het leeuwendeel daarvan bestaat uit lege drankflessen, maken we op dat de Mongolen wel houden van een vvo'tje.. (Vodka'tje voor onderweg)

We hebben uitgebreid de tijd om alles te bewonderen want we gaan niet hard; het eerste stuk van c.a. 50 km blijkt namelijk uit alleen maar heuvels te bestaan. Hoge heuvels. En het waait daarbij als een meleier. Als we boven zijn na ongenadige inzet van spieren die we in Nederland nooit eerder gebruikt hebben, dan trappen we alsnog het steile stuk naar beneden omdat de tegenwind het gewoon haast wint van de zwaartekracht. Das weer echt een moment voor zure grappen. We kunnen er sowieso wel om lachen gelukkig. We wennen vast snel aan die heuvels en het is een leuk facet van het avontuur. 

Chiel is sowieso wat Spartaanser dan ik natuurlijk, dus die wil na een pauze van 2- 5 minuten alweer vertrekken. Maar na 50 km en een aantal hele korte pauzes zijn de benen te verzuurd en wil ik echt even zitten. We zitten boven een grote vallei en kijken uit op het spoor. Net als Chiel zegt dat de kans minimaal is dat je een trein voorbij ziet komen omdat er een enkel spoor ligt, tuft er een heel lange goederentrein voorbij. Wel twintig zeecontainers achter elkaar.

Toen we na 15 minuten pauze (!) in het lichtste verzet en met zo'n 6 km per uur de volgende heuvel over waren, leek het alsof we klem gereden werden door een automobilist. Geen idee wat hij van plan was. Luid bellend met de fietsbel kwamen we alle 3 tot stilstand. De bestuurder stapte uit met twee ijskoude flesjes in zijn hand. IJsthee en water. Wat een engel! De ijsthee-fee wenste ons veel succes en liet ons verbaasd en blij achter. We hebben genoeg water mee, maar dit heerlijke koude water is zo lekker nu. En de suiker in de ijsthee schudt ons weer even wakker. En off we go! 

We hopen telkens na een heuvel eindelijk een dorpje te zien, maar dat gebeurt nog niet. Dan stopt er een passagiersbus en vraagt aan Chiel of we mee willen rijden. Omdat we geen idee hebben hoever het volgende dorp is, zeggen we ja. Eigenlijk heel blij (vooral ik) om gewoon lekker ff chill in de bus te zitten en het heuvellandschap voorbij te zien denderen. We zijn er gelijk al achter dat 50 Mongoolse kilometers heel anders aanvoelen als 50 km in Nederland.

Na een kilometer of wat stopt de bus weer; er stapt een grote groep mensen in. De chauffeur komt naar ons toe en gebaart ons weer uit te stappen met de fietsen. Geen idee waar we zijn, maar we doen wat hij zegt. Als we met fietsen en alle tassen weer buiten staan, spreekt een jongen van het reisgezelschap ons aan. Hij spreekt een beetje Engels en vraagt waar we naartoe gaan. Conclusie: we laden onszelf met zijn goedkeuren weer in de bus! 

We strappen de fietsen vast aan elkaar en aan een paar stoeltjes (thank you Kemper fietsen! Die bandjes gebruiken we overal voor.) en laden daarachter alle tassen. Ondertussen proberen we met ons woordenboek te achterhalen wat het voor gezelschap we in zijn beland. Dat is een hele uitdaging maar met het LP vertaalboekje komen we er achter. Het is een bedrijfsuitje van Bus1; een grote busmaatschappij in mg. En het is niet het standaard retourtje bowlingbaan met friet dat je in NL kunt tegenkomen.. Ze zijn met zijn allen onderweg naar een boeddhistisch bedevaartsoort in Saynshand. Een van de collega's vertelt dat de hele bus Boeddhist is. We kijken op de kaart en vragen de engelssprekende jongen of we er eerder uit kunnen; we zijn hier tenslotte om te fietsen. Voor ons stoppen ze even vlak voor Choyr. 

De sfeer in de bus is meer dan uitgelaten, niets dan lachende en schreeuwende mensen. Het bier wordt opengetrokken en met een lauwe halve liter heerlijk mongools bier proberen we mee te zingen met de mongoolse variant van Andre Hazes. De hele bus zingt uit volle borst mee met elk lied dat ingezet wordt. Er zit zelfs een soort mannelijk operatalent tussen. Met hulp van het boekje zeg ik dat ik vind dat hij zo mooi kan zingen. We praten met iedereen en zo komen we over en weer wat van elkaar te weten. Echt, wat een bijzonder bedrijf! En dan... Diner is served! Uit een kartonnen doos (!) komen grote botten met veel schapenvlees, wortelen en gekookte aardappelen. Iedereen krijgt van alles 1 uitgereikt.  Het gaat er in als ketellapper!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

5 Reacties

  1. Tonny Moerman:
    7 juni 2014
    Het avontuur is begonnen! Jullie maken nu al bijzondere dingen mee.
    Geniet ervan.
  2. Trees:
    7 juni 2014
    Ik heb geen boekje nodig om te zeggen dat je erg leuk schrijft Sanne! Leuk wat jullie meemaken. We genieten ervan.
  3. Trees:
    7 juni 2014
    Oooh! Bedankt voor jullie kaart. En snel. Jullie zijn net weg, al voelt dat waarschijnlijk niet zo.
  4. Thea:
    9 juni 2014
    heb net een reactie geplaatst maar mijn pc moet nagezien. daar ga ik morgen eerste voor zorgen, daarna mail ik
  5. Lotte:
    10 juni 2014
    Gaaf zeg! Wat tof dat jullie deze mensen hebben leren kennen! Je leert toch een hoop van een andere cultuur op deze manier! Heel cool!