Kaart van het type 'uit de jaren kruik'

31 juli 2014 - Beijing, China

Terwijl ik (Chiel) het gigantische winkelcentrum binnen loop, komt de ijskoude airco-lucht me tegemoet. Binnen ga ik gelijk naar het infobord. Oké, logisch: volledig in het Chinees.. Ik laat een Chinees die verveeld bij haar eetkraampje hangt de kaart van China zien. Hierbij  probeer ik uit te leggen dat ik een versie zoek waar Beijng groot op staat terwijl ik gebaren van een amateurvisser maak. 'Meo...!' antwoordt ze.

Iets waar we even aan moesten wennen in China. 'Meo' betekent zoiets als 'ik weet het niet', 'ik heb er geen zin in', 'het is er niet', 'het is op' of 'ik wil gewoon geen moeite doen'. Het is een woord wat de gemiddelde Chinees erg vaak bezigt. Maar misschien vraag ik dan ook gewoon om iets wat volledig uit de tijd is: wie draait er nu nog zijn oude casettebandjes en wast zijn kleding op de hand wie doet er dan ook aan kaartlezen... Nog 5 keer hoor ik van verschillende Chinezen het snerpende Meo. En ik zou bijna denken dat het er echt niet is. Maar ik kijk het winkelcentrum nog eens goed rond en ik weet zeker dat er ergens op een van deze acht verdiepingen of in een van deze eindeloze gangen met winkels een kaart te koop moet zijn.

De eerste 5 verdiepingen zijn gevuld met de nieuwste en hipste mode en hier waag ik het nog een keer. Bij een klein winkeltje vraag ik het nog eens.  Dit meisje begint te giechelen en schudt haar hoofd. Ze praat wat met een vriendin die even op bezoek is in het zaakje. Haar vriendin gebaart dat ik even moet wachten. Hee, dit is een beter antwoord dan meo! Met haar telefoon vertaalt ze dat ze me de weg gaat wijzen. Alle verdere conversatie vanaf hier verloopt via deze digitale belplank. Dit is wel heel erg behulpzaam. 

Geitenwollen sok 
Ze loopt voor me uit en we gaan met de gigantische roltrappen een paar verdiepingen omhoog. Ze stopt even en vraagt of ik een telefoon heb. Ja, die is hier. Ik zie haar denken: 'Waarom wil je dan in deze digitale wereld beschikken over een papieren kaart van een moderne stad?' Ze kijkt me aan alsof ik een bejaarde digibeet ben, die net met zijn telraam uit zijn geitenwollesok gekropen is. Ik laat zien dat ik wel degelijk beschik over de Baidu app (chinese google maps 2.0), maar dat mijn geschreven Chinees wat te wensen overlaat. Ze probeert de app voor me op te starten, maar helaas smeekt deze om een internetverbinding.

We vervolgen onze weg door een paar kleine gangetjes en door iets wat lijkt op een overloop tussen twee gebouwen. Een route die ik zelf nooit had gelopen zonder een goede kaart. We komen in een gebied met talloze kleine winkeltjes. Allemaal kleine hokjes met allemaal hun eigen specialiteit. Er zit geen bepaalde volgorde of structuur in.

Onderhandelen
Het behulpzame meisje typt op haar telefoon: 'Don't talk, I negotiate.' Oke lijkt mij prima. En ja hoor; een winkeltje met kantoorartikelen, maar helaas geen kaart van Beijing. Ook bij de volgende 3 winkeltjes zijn alle kaarten uitverkocht. Maar het meisje kijkt en vraagt wat rond en ze is niet voor één gat te vangen. De volgende 4 winkeltjes hebben wel een kaart van Beijing maar deze is 2 bij 1 meter en van hard plastic. Een paar winkeltjes verder is het raak: een kaart! Check die is van mij. De oudere dame in de winkel blijkt nog een aardige onderhandelaar. Terwijl mijn gids haar hand op de schouder van de oude dame legt schudt ze haar hoofd: 'Nee, véélste duur.' Het is echt geweldig hoe het onderhandelen er hier aan toe gaat. En wat een moeite doet deze vreemde voor me! Na 10 minuten zijn ze eruit: voor 15 yuen is de kaart van mij (1,80 euro). 

Nog meer hulp
We gaan de roltrappen weer af en ze vraagt of ze nog iets voor me kan doen. Tja, als we ook de Baidu app nog aangezwengeld krijgen zou dat heel mooi zijn. Ook dit is geen probleem. Ze neemt me mee naar een hippe kledingwinkel met een super wifi-verbinding. Ze voert het adres van ons hotel in en zorgt dat de route wordt berekend. Eerst even de taal van de telefoon ingesteld op Chinees zodat ze kan schrijven. 

Omdat ik toch een beetje naar de 21 eeuw gesleept moet worden wil ze ook de vertaal app instaleren. Helaas is het laatste niet gelukt. De jongen bij de balie van de kledingwinkel tekent op mijn net aangeschafte kaart de route naar het hotel en het meisje schrijft ondertussen een lijstje met straten waar ik naar kan vragen mocht ik verdwalen. Ze vraagt me opnieuw of ik nu alles heb om mijn weg te vinden. Jazeker, hiermee moet het lukken! Ik bedank haar nogmaals en vraag of ik voor haar iets kan betekenen. Ze zegt 'Nee hoor, niks.' en dat het geen probleem is. Ze zegt 'bye bye' en gaat weer verder. 

Foto’s

7 Reacties

  1. Thea:
    3 augustus 2014
    voor het eerst een chinees woord geleerd
    ( hoelang is een chinees kende ik al)
  2. Leslee:
    3 augustus 2014
    Hahahaha... Haast een kaart nodig gehad om die kaart te vinden dus hun :)
    Ciao!
  3. Lotte:
    3 augustus 2014
    Relaxt zeg, zo'n behulpzame vreemde! :-) En wat een zoektocht!
  4. Gwen:
    3 augustus 2014
    wat een grappig verhaal Chiel! en wat ontzettend aardig van het meisje. Zo belangeloos!
  5. Erica:
    3 augustus 2014
    Oh, wat ontzettend aardig van haar zeg! En wat relaxt dat het zo voor je geregeld werd.
  6. Trees:
    4 augustus 2014
    Chinezen zijn dus ook aardig! Leuk verhaal Chiel!
    Je zult wel blij zijn met de hulp in zo'n doolhof.
  7. Maarten:
    6 augustus 2014
    Zijn je charmes chiel....xm