Leukste stadje van Vietnam: Hoi An

Het leven in Hoi An is goed - bijzonder goed. In het kleine stadje zijn talloze toeristen, maar toch is de sfeer nog vrediger en aangenamer dan waar ook in Vietnam. Dat is de belangrijkste reden dat ik het er zo naar mijn zin heb. Maar het is ook bijzonder. 's Avonds, als het duister is ingevallen, worden de gepleisterde gevels van het oude stadsdeel verlicht door ontelbare zijden lampionnen in diverse kleuren, vormen en formaten. De rivier treedt buiten haar stenen oevers en zorgt ervoor dat het water in sommige straten qua niveau gelijk staat met dat in de rivier.. Net als je verbaasd naar het waterballet staat te turen, valt je oog op iemand die je aandacht trekt.

Watertaxi
Een oudere vrouw heeft haar houten roeiboot naar de oever gemanouevreerd en gebaart dat ze ons langs de straten kan varen. In haar hand houdt ze een dienblad met daarop kleurige papieren lampionnen met een kaars erin, die ook door de hele rivier drijven. We gaan niet op haar aanbod in, maar nemen een andere, parallelle weg. De architectuur ademt een sfeervolle gezelligheid en eenvoudige schoonheid. Invloed van de Fransen is er zeker zichtbaar, maar er is ook Japanse inmenging terug te zien - in bijvoorbeeld de oude, houten brug - en natuurlijk is er het stempel dat de Vietnamezen zelf op hun omgeving drukken. 

Magie
Het geeft bijna een magisch gevoel om door de straatjes te lopen, die uitpuilen van leuke winkeltjes en barretjes. Ik kan het echt iedereen aanraden. Het zou me niets verbazen als schrijvers van kinderverhalen zich hier zouden laten inspireren. Het heeft meer magie dan de efteling als je het mij vraagt. (Ook als je het me niet vraagt, want ik had het natuurlijk al gezegd ;). Met de Zwitsers lopen we er uren rond, tot de regen ons weer richting huis jaagt. Huis is een hotel van acht dollar per nacht, met een enorm balkon voor algemeen gebruik. 

Visum
We wachten deze dagen op de verlenging van ons visum en leven de tijd, genietend van het 'fresh beer' (waar geen middelen aan zijn toegevoegd) voor 3000 VND: een nieuw record qua prijs en het is nog veel lekkerder dan Bia Hoi. Het wordt getapt uit grote ijzeren vaten die gewoon midden in de terrastuinen staan. We eten lekker en betaalbaar bij Cafe43 (iets wat alle toeristen geloof ik doen), roken een shisha en eindigen met gin tonics en Jagerboms in een reggae café van een man die net zijn tanden heeft verloren bij een scooterongeluk. Chiel en ik gaan nog een paar rondjes poolen in een 'all you can drink' bar, voordat we tegen de ochtend naar huis wandelen, om de volgende dag ér-reg rustig aan te doen.. 

Tip
Een tip voor hen die graag inkopen doen in de Vietnamese categorie '100% silk'; soms is het best lastig om te zien of iets echte zijde is of niet. Er zijn ook diverse soorten zijde en de kwaliteit varieert. Maar wil je zeker zijn dat iets zijde is? Houd dan je aansteker in de aanslag zodra je op koopjesjacht gaat en haal uit een zoom een klein draadje dat je opbrandt. Smelt het in één zuchtje weg: dan is het nep. Smeult het even en gaat het dan uit? Dan heb je zijde in je hand.