Mazu, beschermvrouwe van hen die uitvaren

Chinney blijkt een ware eilandcoureur. In haar oude Honda rijdt ze met een perfecte balans tussen snelheid en timing de immens steile en smalle bergweggetjes op. Het voelt bijna alsof we verticaal omhoog rijden.. en soms een wenteltrap op.. We zien de mooiste stukken van Nangan island. Het is de moeite waard om eens naartoe te gaan. Taiwan is onder de Azië-reizigers een beetje 'n vergeten uithoek; zonde. Lotte, je hebt helemaal gelijk hoor dat het op je lijstje staat ;)

Watertunnels
We gaan als eerste naar voormalige militaire tunnels. Ze zijn enorm lang en breed en hoog en ooit door soldaten met de hand uitgehouwen. Wat een uitputtende rotklus moet dat zijn geweest.. Bizar. Her en der zijn grote deuren die met de zee verbonden zijn. Als het vloed was, stond het water hoog genoeg voor schepen om de tunnels binnen te varen. Bij eb kon dat niet. Zo bleven de schepen uit het oog van bombardeergrage vijanden met vuurvaste handjes. Ze hadden om die reden liever geen havens toen. Inmiddels is dat niet meer nodig en kunnen mensen voor de lol door de tunnels varen met kleine kleurige drakenbootjes. Wij lopen het behoorlijke rondje over een stenig en druk bekakkerlakt nattig paadje naast het water. Nangan is overigens nog steeds een eiland waar veel Taiwanese militairen gestationeerd zijn, uit China-defensie oogpunt geloof ik.

Rijk en arm
Dan moeten we volgens onze spontane zelfverkozen reisleidster snel door om voor het invallen van het duister nog meer van haar eiland te zien. We snellen daarom naar een oud vissersdorpje waar mensen nog steeds lijken te wonen in een ander tijdperk. Chinney vertelt hoe je aan de stenen kunt zien welke huizen van arme en welke van rijke mensen waren. Zo hadden de rijken netjes uitgehakte rechttoe rechtaan blokken steen waarmee met een saaie precisie werd gebouwd. De armen konden de stenen niet bewerken en waren blij met alles waar ze aan konden komen. Het waren dezelfde stenen, maar in steeds verschillende maten, kleuren en vormen. Hun speels gebouwde huizen vinden we zoveel leuker dan die saaie varianten!  

Beschermvrouwe
De laatste bestemming is het boegbeeld van dit mooie eiland: het enorme beeld van de bodhisattva 'Mazu'. Ze staat bekend als beschermvrouwe van de zeelui en vissers; velen aanbidden haar om die reden. Er zijn zelfs bedevaartstochten hier naartoe. En niet alleen in Taiwan; ook in China, Maleisië, Myanmar, Australië en andere landen staan tempels. Het beeld is een van de mooiste die ik ooit gezien heb. Het was ook het eerste dat we ver op de zee al konden zien van het eiland Nangan. Het beeld torent er hoog bovenuit en kijkt uit over zee.

Waar? 
Het verhaal van 'Mazu de redder' is trouwens niet zomaar uit het water gegrepen.. De legende schijnt gebaseerd op een waargebeurd verhaal van een heel bijzonder en begaafd meisje dat haar leven opofferde om dat van haar vader en broertje te redden op zee. De twee waren zoals elke dag gaan vissen, maar overmand door een onverwachte tyfoon was het zeemansgraf plots heel nabij. Mazu kon zwemmen als de beste en redde volgens het verhaal haar vader en broer. Haar eigen lichaam spoelde een paar dagen later aan op het strand van het eiland Nangan, waar we nu zijn. 

Maar er zijn veel varianten. Zo vertelt een andere versie dat Mazu zat te handwerken toen ze met haar spirituele gave voelde dat haar familieleden op zee in nood waren. Daarop zou ze in trance zijn geraakt en vanuit haar geest - en nog steeds in haar stoel zittend - levens hebben gered. Maar Mazu's moeder, die aan kwam lopen en zag dat haar dochter er heel anders 'bij zat' dan normaal, was bezorgd en haalde haar nietwetend uit de trance. Mazu raakte daardoor de grip op een deel van de reddingsactie kwijt, waardoor een van de twee alsnog verdronk, tot grenzeloos verdriet van Mazu. Door het voorval zou ze nog meer dan ooit tevoren geprobeerd hebben om een goed mens te zijn en haar spirituele groei te versnellen. Dat leidde tot de overgang van mens tot bodhisattva. Op 28-jarige leeftijd zou ze haar familie hebben verteld dat ze moest gaan. Ze werd het laatst gezien op de top van een berg, waarvandaan ze volgens de legende zomaar in het eindeloze niets opging..

Hulp
Veel zeelui claimen tot de dag van vandaag dat ze zijn geholpen door Mazu als ze op het water in nood raakten. Ze zagen bijvoorbeeld in het duister rode vuurballen opdoemen die hen naar kalmer water leidden in anders volgens hen fatale stormen. Veel zeelui bidden voor het uitvaren met hun schip standaard eerst tot Mazu voor een behouden vaart. Wat uiteindelijk waar is zullen we niet weten. Maar wat geeft dat? Het gaat ook meer om de symboliek en wat mensen er nu wellicht nog mee kunnen. 

We zijn hoe dan ook onder de indruk van het beeld en het verhaal. Als de schemer invalt, gaat de immense lantaarn aan die het beeld draagt. Als een lichtje van troost of richting voor iedereen die op zee is. Dankbaar rijden we met Chinney terug naar onze fietsen. We zingen allemaal mee met Tammy Wynette die zich krakerig door de oude speakers laat horen.