En ondertussen in het gekraakte winkelcentrum..

Pas na zo'n 38 kilometer fietsen we Beijing uit. En dat terwijl we ongeveer in het midden zaten, wat een grote stad zeg. Het zegt verder genoeg dat we het een verademing vinden om de hele dag langs de Chinese snelweg te fietsen ;) 

Op naar Tianjin
In de 140 kilometer die we vandaag afleggen naar Tianjin, stoppen talloze auto's en busjes óp de snelweg voor foto's en filmpjes. Tot grote ergernis natuurlijk van achterop komend verkeer dat wel belangrijke dingen te doen heeft. Sommige auto's halen ons in, beseffen dan dat ze iets héél raars hebben gezien en stoppen verderop op ons fietsersstrookje. Soms drie direct achter elkaar. Heel vervelend, want dan moeten we over de snelweg om ze heen. Geïrriteerd zeg ik tegen een jongeman die helemaal klaar staat met zijn telefoon 'You are dangerous!' Oprecht verbaasd vraagt hij 'Why?' 'Because you stóp here!' Duuuh. 

Maar goed. Ik ben eigenlijk alweer helemaal zen en Chiel ook. Het is zo fijn om niet constant je leven te hoeven bewaken. Als we aankomen in Tianjin (een stad die wel iets kleiner is dan Beijing, maar nog steeds immens) is het bijna donker en ik weet niet of het door onze lege magen komt, maar de wirwar van fly-overs boven ons, die kriskros over en langs elkaar heen gaan als slangen in een kuil, gecombineerd met de donkere, menslege stilte om ons heen geeft een psychedelisch gevoel. Het lijkt net alsof we in een schilderij van Dali fietsen.. Geweldig!

En zo van de ene in de andere werkelijkheid, stappen we de Mac D binnen om snel iets te eten, hopend dat ze wifi hebben en we het hostel kunnen boeken dat we al op internet hadden gezien. Onzeker over de Chinese wegen en de vindbaarheid van locaties buiten Beijing met Baidu, hebben we voor de zekerheid niet geboekt. Maar hier is geen wifi en ons mobiele internet kan het gewicht van booking.com niet aan. Ook niet na een uur laden. Dan maar op de bonnefooi die kant op. Zeventien kilometer naar hartje centrum. 

Maar de chauffeurs hier rijden stukken galanter dan de honden van de hoofdstad. Hier krijg je meestal voorrang als je dat hebt. En als ze toch doorrijden, kijken ze eerst of dat zonder 'menselijke verkeersdrempels' gaat. We worden in elk geval zelden afgesneden en dat maakt dat we als boeddha's over de enorme kruispunten cruisen. Ons hostel ligt op een heel onverwachte plek.. En we vinden het met hulp van een ontzettend aardige Engelssprekende jongen.

Niet alleen ligt het in een onwijs gezellig hoekje van de stad, met allerlei eettentjes op straat waar veel vrolijke mensen bier drinken en spiesjes eten, maar we slapen vannacht in een gekraakt winkelcentrum! Bovenaan een roestige, ijzeren trap komen we in een brede open hal, waar in een rotan schommelligstoel een voluptueuze gelijkenis van Anita Doth ligt te chillen voor een schreeuwerige breedbeeld-tv. Ze kijkt blij-verrast op als ze ons ziet. 'You're beautiful!' zegt ze spontaan. 'Thanks, you're beautiful too!' zeg ik. Dat vindt ze leuk en dan is voor haar het moment aangebroken om foto's te maken. Iedereen haalt ze erbij, allemaal vriendinnen en haar man. Ideale ijsbreker is dat toch! Het is meteen helemaal gezellig met iedereen. En ook al gaat het met handen en voeten; het is leuk. 

We droppen de spullen in ons kleine slaaphokje  - wat ooit een winkeltje was aan de binnenbalustrade van het winkelcentrum en kijken dan rond bij de spookachtig werkloze roltrap en de kleine poppenhuiskamertjes die ze hier hebben gemaakt in diverse winkeltjes. Op de overloop tussen de winkels, waar misschien ooit mensen chic aan het shoppen waren, staan nu oude bankstellen en tafels waaraan duidelijk goed geleefd wordt. De lege bierflessen vertellen het verhaal van de ludieke bezetting. Of zouden ze een deel van het verder leegstaande complex huren? Of geërfd hebben van een rijke opa die is heengegaan en dus geen zeggenschap meer heeft over zijn winkelcentrum? Het is hoe dan ook een supergave plek om te zijn!

Buiten op straat drinken we weer zo'n hemels ijskoud biertje - wat maakt het uit dat hij slap smaakt en een armoedig festivalpercentage heeft? Hij is KOUD! Uit een koelkist op straat kiezen we alle spiesjes uit die we boven de vast al half verteerde hamburger zullen laten vallen, in de verder klinkende leegte van de fietsersmaag. Spicy gekruide tofu - die zonder zo nietszeggend is -, worstjes (voor mij natuurlijk) en allerlei verschillende vleesspiesjes voor de altijd hongerige Chiel. Een vriendelijke jongen staat alles voor ons te roosteren en voor€3,65 zitten we niet veel later (!) weer helemaal vol. Oh wat zijn we tevreden. En wat vinden we dit toch een geweldig avontuur!! Elke keer belanden we op een totaal onverwachte plek. Met leuke mensen, heerlijk onbekend eten en een hoop verhalen. Dat er nog vele mogen volgen.