Ondertussen in de jungle

Na het standaard geregel in het ecoresort vandaag, zit ik even te chillen in Michelle's leunstoel op de veranda. Chiel is aan het trainen in Vientiane. In alle rust kijk ik naar de bomen, de petroleumgroene libelles, vlinders en andere vliegende wezens om me heen. Voel me zo heerlijk en relaxed. Zo gaaf om hier te zijn!

Apart
Een uur geleden had ik nog een wel heel bijzondere ontmoeting met een van die dieren: ik open de deur van het enige toilet hier in het ecoresort. Terwijl ik de deur vastheb, valt er van de bovenkant een felgroene slang op mijn arm. We schrikken van elkaar en hij laat zich direct naar de grond vallen om vervolgens omhoog te klimmen, over de muur van de wc heen naar buiten. 

Snel
In een reflex en op hetzelfde moment (zo blij dat je in zo'n geval niet hoeft na te denken en bám meteen doet wat je moet doen), trek ik mijn arm terug en zet rustig de grootst mogelijke stap naar achteren. Hoewel ik wel even schrik, ben ik eigenlijk toch nog heel relaxed. Van te voren had ik gedacht dat ik veel en veel heftiger zou reageren in zo'n situatie. Om een tweede encounter te voorkomen kijk ik wel nog even waar het dier naartoe glijdt, maar het heeft zich allang weer ergens in verscholen veiligheid gebracht en ik zie hem niet meer. Hij was niet erg dik; een centimeter of drie doorsnede zou ik schatten, maar wel ruim een meter lang en snel als water. 

Giftig of niet?
Een van de gasten zegt dat het iets bijzonders betekent als je zo'n dier ontmoet. Ik heb geen idee; ben gewoon heel blij dat hij me niet beet, want zijn kop zat ook verrekte dicht bij mijn arm. Overigens was het volgens diezelfde man waarschijnlijk geen giftige slang, want die zou niet zo snel weggeglipt zijn als deze. 'Giftige slangen blijven meestal heel even op hun plek om naar je te kijken en de situatie in te schatten. En als ze dan wegglippen, doen ze dat zelden door ergens omhoog te gaan, waar niet giftige slangen dat juist wel bijna altijd doen.' Nou ja, deze slang had niet zo heel veel keuze: hij moest eigenlijk wel omhoog, omdat hij omringd werd door drie muren en een deur op een kier. Lijkt me dan een weinig logische keuze om juist door die kier heen mijn kant op te glijden.

's Nachts slapen we gewoon lekker in onze enorme klamboe. Toch een fijn idee. Mike en Michelle doen dat nooit, maar die zijn toch nog wel meer Zen in hun eigen achtertuin dan dat ik dat ben. Maar voor zo'n sissy als ik ben valt het me eigenlijk niet tegen tot dusver. :)

Rust
Het voelt verder zo goed om hier een tijd midden in de natuur te zijn. Als je bedenkt dat je beïnvloed wordt door je omgeving, dan waan ik me des te gelukkiger hier tussen al die bomen en beesten die zo rustig hun gang gaan. Bomen hebben geen haast. Een libelle volgt ook zijn eigen ritme. Net als de tarantula in onze houten stoep, die vandaag haar holletje weer heeft geopend. 's Avonds kunnen we haar - op gepaste afstand! - zien zitten in haar hol. Al die wezens hier zijn in een overdonderende meerderheid ten opzichte van het aantal mensen. En hoe geconditioneerd ook en hoe gewend aan de hectiek van het westerse leven; de meerderheid bepaalt. Dus iedereen wordt hier rustiger, voelt meer harmonie. Mensen slapen heel diep en worden uitgerust wakker. 

Opladen
Door het contrast met onze 24-uurseconomie zo te ervaren, snap ik nog beter hoe heilzaam het is om (een tijdje) op zo'n plek te zijn. En hoe waanzinnig het feitelijk is om je constant in chaos, vervuiling en stressachtige situaties te bevinden. Dieren doen dat niet. Natuurlijk heb ik dat eerder ook wel gedacht, maar het echte fysieke verschil meemaken is iets heel anders. Toch zou ik hier niet permanent willen wonen. Het leven in de stad heeft ook veel charme en bovendien zou ik mijn vrienden en familie veel te veel missen. Dus naar de jungle verhuizen zou ik niet snel doen. Maar ik zou wel af en toe op willen passen. Komt goed uit, want Mike heeft ons gevraagd of we ervoor te porren waren om dit vaker te doen. Chiel heeft dat net zo; hij vindt het geweldig hier, maar zou er ook niet willen wonen. 

Oppassen
Chiel en ik vinden het werk hier allebei ontzettend leuk. Alles in goede banen leiden, maar zonder teveel controle uit te oefenen. Gewoon een beetje meedenken met de gasten, helpen waar er vraag naar is. En daarnaast: lekker koken voor iedereen 's avonds. Ontzettend leuk. We maken dingen die we nooit eerder maakten en het gaat mazzelig genoeg nog goed ook. Iedereen vindt het heerlijk. Wat een meevaller zeg. Ik vind dat we het goed doen allemaal; zeker omdat we er maar gewoon in gestort zijn. Waarom niet. Zorgen leiden nergens toe.