Op Palawan

19 oktober 2014 - Roxas, Filipijnen

Aangekomen op Palawan, strijken we eerst ergens neer voor een goede kop koffie (zeldzaam!) en een stevig ontbijt. Nog altijd voelt het alsof zo'n maaltijd helemaal de bodem niet raakt, maar linea recta door ons lichaam wordt geabsorbeerd. Daarna belanden we bij een 'thrift shop'. 

Pandjeshuis
Waar je in Taiwan om de vijfentwintig meter een convenience store hebt, zitten hier in iedere straat vijf pandjeshuizen. Dat zegt wel iets over het verschil in welvaart en cultuur denk ik. En waar de Chinees al misselijk wordt bij het idee dat iets dat hij zal kopen niet níeuw is, laat staan dat iemand het heeft gedragen (dat is  daar van het kaliber: 'Mag ik een zakje?'), zijn de tweedehands kledingwinkels hier in de Filipijnen breed vertegenwoordigd. We zien er ook veel kleding die vermoedelijk door toeristen is achtergelaten. We kopen wat nieuwe oude kleding, die toch echt beter oogt dan onze meeste shirtjes en broeken. Bovendien is het gewassen en hebben we nu weer wat oude kleding om op te offeren als poetslap voor de fietsen. 

Google: bedankt
Dan rijden we, volgzaam als we zijn wanneer Google Maps ons vertelt waarheen te gaan, veertig kilometer 'naar het centrum van Puerto Princesa..' Ehhhhm: Not. Zodra Google aangeeft dat we nu in het bruisende centrum van Palawan's hoofdstad moeten zijn, zien we om ons heen niets dan groen en een paar kippen. Shit. We hadden dingen willen doen in die hoofdstad en ook wat mooie dingen bekijken, zoals een ondergrondse rivier. Maar locals vertellen ons dat we toch echt in de buurt van de haven hadden moeten blijven. Het zijn van die dingen waar je vooral niet te lang over in moet zitten. Overal zijn leuke dingen te zien en doen, en dingen regelen kan gelukkig ook nog verderop. Dus we zoeken in de regen nog een tijdje naar een slaapplek en vinden een beachresort. Chiel plakt daar zijn eerste lekke band van deze trip (!) en ik hang de klamboe op in ons houten huisje. 

Bus naar El Nido
De volgende dag is er een pittige tocht van meer dan honderd kilometer, waarbij we constant heuvels hebben: vrij stijl, maar wel kort. Daarna lekker hard naar beneden en meteen weer omhoog. Lijkt wel een tekenfilm als ik het zo voor me zie.. De stad Roxas vinden we allebei niet heel relaxt. Heel veel tijd hebben we niet voordat de laatste boot van deze maand naar Manila vaart, dus van Roxas naar El Nido nemen we gewoon de bus. Een bumpy ride door schitterende rimboenatuur. Rimboe is zo anders dan onze eigen bossen. Neem bijvoorbeeld zo'n donker dennenbos thuis; mystiek, een beetje creepy en meestal met rustige regelmaat aangelegd. De rimboe lijkt daarnaast de woeste woudzuster. Er is geen ritme, symmetrie of rust; alleen een explosieve verzameling van totaal verschillende planten, bomen, lianen, bloemen en ander gewas. Zowel in kleur als in vorm als in manier en richting van groeien: werkelijk alles is zo verschillend van elkaar.. Heel mooi. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Lotte:
    27 oktober 2014
    Wat zijn 'pandjeshuizen' ook weer? Zijn dat soort tweedehanswinkels? Gaaf zeg die "rimboe", hebben jullie nog gekke beestjes gezien? Vogels of vage zoogdieren?
  2. Sanne & Michiel:
    27 oktober 2014
    Pandjeshuis is: geld voor spullen. Je krijgt er heel weinig voor. Als je je product terug wilt, dan kun je het voor hetzelfde geld terugkrijgen + rente. Is voor als mensen echt snel geld nodig hebben en geen andere optie zien. Meestal kunnen ze het geld niet ophoesten, waardoor ze het product kwijt zijn. Het werkt ook criminaliteit in de hand: veel gestolen spullen belanden daar. We konden de rimboe niet echt in eigenlijk, dus daar geen gekke beestjes gezien. Wel een soort groene vliegtor in het appartement en heeeeel veel gekkos; leuke beestjes :) en overal heel grappige witte vogels die bij de ossen zitten. Lijkt een beetje op een witte reiger maar geen idee hoe het beest echt heet..