In de trein verder

Om redenen die wij als simpele stervelingen waarschijnlijk niet kunnen doorgronden, zijn de tarieven van onze vaste kamer ineens gehalveerd. En ook de volgende nacht betalen we bij dezelfde mensen ineens de helft van de normale prijs. We begrijpen er geen snars van. We hebben beide vorige keren dat we in dit hotel verbleven de prijslijsten gezien. En de eerste keer waren we hier zelfs onder de bezielende begeleiding van Chingerel, die druk in de weer was ons de beste kamer te laten krijgen. Haar zouden ze vast niet oplichten; Choyr is een dorp en iedereen kent elkaar. Dus wij denken: Hè?!? We hebben ook een goede verstandhouding met het personeel. Of misschien ligt daar het verschil? Dat terugkomende gasten korting krijgen...? Nee, dat zou teveel zijn. 

De volgende dag zien we het personeel met een stuk of twintig nieuwe flatscreen tv's zeulen. In iedere kamer wordt er een geplaatst. En als een lange jongen er ook een bij ons wil neerzetten, laat Chiel lachend de lage bureaus zien, die helemaal volgestapeld liggen met onze halfuitgepakte bagage. 'Sorry, past niet!' lacht Chiel. Begrijpend gaat de jongen weer terug naar af met zijn gloedjenieuwe electronica. We zitten samen vervolgens te verzinnen dat er waarschijnlijk een inval van de overheidsinspectie is geweest, die na grimmig en grondig onderzoek had vastgesteld dat de prijzen van de kamers te hoog waren. Dat er tenminste een beetje een Christelijke tv in moet bij zulke prijzen. En dat die laatste tot de aanwezigheid van de genoemde apparatuur gehalveerd moesten worden. En dat iemand toen als de vliegende bliksem naar UB is gereden om een zooi tv's in te slaan en en... Je merkt het al; hier in alle rust is er weer voldoende ruimte voor onzin in je hoofd. Genieten hoor :) a weird mind is a joy forever. 

Na een paar dagen chillen in Choyr en wachten op ons nieuwe waterfilter, vervolgen we onze weg richting het Zuiden. Omdat we het stuk al een paar keer hebben gefietst en de tijd niet langer aan onze zijde hebben, besluiten we van Choyr naar Sainshand met de trein te gaan. Kijken of dat ook lukt met die grote fietsen :) Het is in elk geval een stuk goedkoper dan meerijden met een auto en dan voor de benzine en eventueel nog voor de chauffeur te betalen. Eén euro per persoon leggen we neer voor een treinreis van vijf uur.. Voor de fietsen en andere bagage net iets meer. Onvoorstelbaar goedkoop he? De fietsen gaan met bagage erop om de beurt op een enorme weegschaal om de prijs voor het vervoer te kunnen bepalen. Chiel trapt bijna elke dag 51 kilo vooruit en ik 40. 

Het lukt allemaal gladjes met de fietsen, de bagage en onze zweterige zelven. Je zou denken dat die temperatuur hier in het Mongoolse op een gegeven moment een max zou moeten bereiken, maar wij bemerken nog steeds aan den natte lijve hoe hij stijgt. Niet te harden is het in de zon. Iets wat het reizen vergemakkelijkt is dat de trein twintig minuten stopt in Choyr voordat hij verder rijdt. Dat geeft ons niet alleen de tijd voor de bagage en de gelegenheid ons relaxte humeur te behouden, maar ook om tijdelijk afscheid te nemen van Cal en zijn leuke vriendin, die hij in UB van de luchthaven heeft opgehaald. We zullen hem missen. Maar hij komt zeker een keer met ons door Nederland toeren. Op een ligfiets, want hij is helemaal om dankzij onze verhalen: hij wil er ook een hebben. En natuurlijk gaan we hem daarbij helpen.