De verrassing..

Na het betrekkelijk luie weekje in Hoi An, is het vandaag weer tijd voor een tocht zuidwaarts. Bij de kleermakers laten we in de vroege ochtend nog een paar laatste aanpassingen doen aan de kleding en dan krijgen we nog koffie en broodjes van ze mee voor onderweg; heel lief. Het is nog steeds prachtig weer, dus de beste pauze die we vandaag kunnen verzinnen is.. in de zee.. Zo lekker om even af te koelen! 

Bruiloft
Aan het eind van de dag zoeken we een eettentje en een meisje op een scooter biedt aan ons erheen te brengen. Ze rijdt voor ons uit en we stoppen bij een restaurant aan het strand waar iedereen druk in de weer is met de voorbereidingen van een bruiloft die hier morgen gevierd wordt. Trouwen is mega populair in Vietnam. Het komt soms voor dat je geen eetgelegenheid tegenkomt (al is ook dat zeldzaam), maar een trouwjurk kopen kan altijd en overal. Zelfs in het kleinste gehuchtje struikel je over de prinsessenachtige, nogal kitscherige jurken. Bruiloften worden meestal met veel kabaal/muziek/karaoke in een met bloemen en satijn versierde, halfopen tent in de buitenlucht gevierd. Vreemd genoeg staan die tenten vaak direct aan de grote weg..

Tips
We vragen een paar keer of het meisje ook wat wil drinken en eten, maar ze hoeft niets, of ze durft geen ja te zeggen. Op school heeft ze Engels geleerd en nu vertaalt ze voor ons in het restaurant wat we willen eten. Ze vertelt verder dat de laatste ferry naar het volgende eiland om half zes gaat en we moeten doorfietsen om die te halen, maar het lukt. In het schemerdonker gaan we weer van de oude boot af en op zoek naar de 'homestay' waarover het meisje eerder vandaag sprak. Ze heeft het woord in het Vietnamees vertaald en we laten het aan zo'n tien eilandbewoners zien. 

Homestay?!
Iedereen wijst steevast in dezelfde richting, maar we zien geen homestay. Voor 100.000 VND kunnen we daar samen overnachten volgens het meisje. Dat is €3,70. Het is inmiddels stikdonker en het smalle betonpaadje is van bizar slechte kwaliteit. Hortend en stotend gaan we over hoge randen en door diepe kuilen en gaten. Het is zo'n moment waar je tegen stress aan zit, omdat het te donker is om relaxed je tent op te zetten, maar dit steeds meer de enige mogelijkheid lijkt.. De locals zeggen dat we nog een beetje verder terug moeten, tot iemand laat zien dat we een brug over moeten en er dan zijn.. We proberen het maar. 

Ontdekking
De houten brug (zie foto hierboven) leidt naar een verlicht zandpad. Curieus. Da's wel erg chic voor zo'n homestay. Dan zie ik een biljarttafel staan; al helemaal uniek. Chiel en ik gluren in een huisje en zien dat dat heel zen en duur is ingericht. HE? Dit is echt geen homestay.. Veel tijd om erover na te denken hebben we niet, want er komt een vrindelijke grijze dakduif op ons af: Ian. Deze Britse host heet ons welkom en vraagt of we een villa willen. De villa's in dit resort zijn honderd dollar per nacht.. 'That is a liiiiittle bit out of our budget!' lacht Chiel naar de man. We leggen uit hoe we hier beland zijn; dat de locals ons hierheen hadden verwezen, terwijl we op zoek waren naar een homestay op het eiland. Ian moet lachen en zegt dat we best onze tent ergens  op mogen zetten. Geniaal! Wat attent.

Verhalen
Het is zoveel fijner om dat te doen in het lamplicht, zodat je niet per ongeluk op 'de critters of the night' gaat staan, of, nog erger: zij op jou. Uiteindelijk pitchen we de tent onder het enorme rieten afdak van wat in het hoogseizoen het buitenrestaurant is. Daarna is het tijd voor bier met de goedlachse Ian, die vol verhalen zit over Vietnam: hij woont hier al jaren. Het is een heel gezellige avond en we kunnen aan het eind ervan nog steeds bijna niet geloven dat we zoekend naar een homestay op deze hemels mooie plek zijn beland. 'Wait until you see the beauty of the place when it's light!' zegt Ian.