Walk the line

Vandaag doen we weinig en dat is soms heerlijk. Omdat we het telefoontje van Ebha afwachten over de visum-verlenging, hebben we besloten langer op deze plek te blijven. Chiel sleutelt samen met Jeanda aan de fietsen en ze wisselen kennis en verhalen uit. Leo leest in haar tent een boek en ik schrijf en kijk naar de dieren. Er zijn een hoop honden, die we proberen uit het kamp te houden. Maar dat gaat automatisch nadat Jeanda een van de honden heeft aangehaald. Het lijkt erop alsof ze nu in ruil daarvoor ons reizigersfortje bewaakt... Als er bijvoorbeeld koeien naar haar maatstaven te dicht bij onze tenten komen grazen, slaat ze aan. Ze gaat recht voor de 'grensoverschrijdende' koe staan en springt blaffend en grommend in de lucht. De koe weet niet precies wat ze zal doen. Dan richt ze zich van voren met haar horens richting de hond. Die schrikt, maar besluit blijkbaar dat ze een groter doel dient en daarom haar angst moet overwinnen. Want ze probeert koste wat het kost het hoogste woord te hebben. Uiteindelijk lukt het haar de koe de verjagen en tevreden gaat ze weer op de door haar bepaalde grens liggen. 

Het gaat er rauwer aan toe als de andere honden hun nieuwsgierigheid naar het aanwezige eten niet kunnen bedwingen. Onze waakhond trekt haar lip op en grauwt de honden weg. Het is zo'n fascinerend schouwspel.. Ik laat ze uit nieuwsgierigheid naar de manifesterende natuurwetten begaan en kijk wat ze doen. Alles is zo precies. De nieuwe hond lijkt bewust heel, heel langzaam te bewegen omdat hij beseft dat onze 'waakdame' elke stap en beweging nauwlettend volgt en klaarstaat voor aanval. Alles op scherp. En een stap over de denkbeeldige lijn en het beest krijgt een knauw. Soms rollen de honden vechtend door het hoge gras en dan proberen we ze toch liever te stoppen, ook al is het hun eigen wereld waar wij ons zo nietwetend mee bemoeien.

Zelfs met paarden en varkens gaat ons vriendinnetje de strijd aan. Ze grazen ook in de buurt van onze tenten en zijn nieuwsgierig naar ons. De paarden zijn erg verbaasd over het geblaf en gespring van de hond. Maar niet bang. Ze worden er zelfs niet boos van. Ze stralen vooral vredigheid uit. En de nieuwsgierigheid voert de boventoon. Dus met hun hoofden snuffelend naar de hond, zetten de paarden vol vertrouwen weer een stap naar voren. De hond wordt er pissig van en springt weer naar de paarden toe, die ondertussen echt niet lijken te begrijpen waar de hond mee zit. Of wat ze wil. Maar de besluitvaardigheid van de hond blijkt uiteindelijk sterker dan de nieuwsgierigheid van de paarden en ze jaagt hen helaas wat verder van ons weg. Van mij mogen ze heel dicht bij onze tent komen, ik vind ze zo mooi en bijzonder. En ze hebben heel schattige veulentjes bij zich. Maar helaas krijgen we dit niet uitgelegd aan onze waakhond, dus de dieren blijven allemaal op zo'n tien meter van ons kamp... :(