Aankomst in Nederland

Net geland op Schiphol, worden we warm onthaald door Michel en Camille, die ons als verrassing op wilden halen. Zo lief! Ze waren een van de weinigen die van onze terugkomst wisten. We wilden eigenlijk naar huis fietsen, maar natuurlijk is die misselijke Russische maatschappij Aeroflot weer eens vergeten onze fietsen vanuit Moskou mee te sturen naar Amsterdam. Ach, het begint te wennen.. En liever nu we thuis zijn en klaar met de reis dan die keer op de heenweg! *Shock!* De fietsen volgen dus later. 

We doen een biertje met zijn vieren en dan brengen ze ons naar huis. Of eigenlijk: naar Chiels moeder. Die weet niet dat we terugkomen, maar Chiels zusje had een voorgevoel. En het is bijna te bizar voor woorden dat zij haar moeder net een smsje stuurt met de tekst: 'Houd er maar rekening mee dat Chiel en Sanne misschien een dezer dagen ineens voor je neus kunnen staan.' En vijf minuten later bellen we aan.. Hoezo intuïtie? 

De schat weet even helemaal niet hoe ze het heeft. Maar wat is het leuk elkaar weer te zien! Ze vertelt later dat in de dagen die op onze terugkomst volgden, er een steeds groter gevoel van rust en ontspanning over haar kwam. Zo blij dat haar jongste zoon veilig terug is van alle avonturen. We kletsen een gat in de nacht en gaan uiteindelijk naar huis. Kamperen in eigen woning! 

De volgende ochtend bellen we aan bij Chiels zusje. Normaal is ze altijd mega vroeg wakker, maar dit keer lag ze nog in bed, omdat ze een beetje ziekjes is. We voelen ons helemaal schuldig dat we haar uit een zo zeldzaam uitslaapmomentje halen.. Maar ze is gelukkig heel blij om ons te zien - en wij om haar te zien! We hebben haar echt gemist al die tijd. En ze is door de jaren heen ook voor mij als een zusje geworden.

Het volgende station is Friesland, waar mijn ouders wonen. Mijn broer Jesse zit in het complot. Met hem hebben we afgesproken dat hij en zijn vriendin al bij mijn ouders zullen zijn zodra we daar aankomen. 'Als pap en mam al een vermoeden hebben dat jullie misschien meekomen, zal dat idee wel helemaal weg zijn als jullie niet bij ons in de auto blijken te zitten,' bedenkt Jesse slim. Hij krijgt helemaal gelijk.. Mijn ouders hadden daar inderdaad naar gekeken..

Want Eline is niet de enige met een goede intuïtie. Ook mijn vader had een week of twee voorafgaand aan onze thuiskomst tegen mijn moeder gezegd: 'Nou, het zou me niks verbazen als ze straks ineens, onverwacht op de stoep staan.' (Of kennen ze ons gewoon heel goed en zijn wij dus nogal voorspelbaar? ;-)) 

Mijn moeder had over die optie nog niet nagedacht, maar vanaf dat moment was de innerlijke Sherlock in haar gewekt.. En dan gaat ze los hoor! Ze las berichten terug in ons familie-appgroepje om te kijken of ze me kon betrappen op 'verdacht gedoe'. En ja hoor, ik kan inderdaad niet goed liegen en ze kreeg haar vraagtekens bij de thuiskomstplannen die we doorgegeven hadden... Ze zocht ook vluchten op en vroeg of het door haar gevonden vluchtnummer inderdaad het onze was. Het viel haar erg op dat ik net op dat berichtje niet in ging... Omdat ik dat vluchtnummer zelf niet kon vinden op internet! En ik dus bang was dat ze me door zou hebben, dacht ik: ik zeg er maar niks over. Juist dat had ze heel verdacht gevonden, haha! 

Met de oude brandweerbus van Michel komen we aan bij hun huis, gelegen midden in de stille Friese weilanden, waar je dus ook nogal hoorbaar bent. Toch hoorden ze de auto niet - te druk in gesprek met Jesse en zijn vriendin en natuurlijk ook niet langer bedacht op extra bezoek.

Dat geeft ons mooi de gelegenheid naast de deur te gaan staan, aan te bellen en... voorzichtig om het hoekje te gluren... en mijn vader te zien komen aanlopen! Hij kijkt  goed chagrijnig. Later vertelt hij: 'Ja ik dacht: dat zullen wel weer Jehova's zijn of een collecte waar ik vorige week nog geld aan gegeven heb.' Het is onbetaalbaar om weer bij ze te zijn en ook om Jesse en Lisa weer te zien!! Het is een weekend om niet meer te vergeten. 

Dat is een van de dingen die reizen met je doet: het zorgt ervoor dat je nog meer weet welke mensen belangrijk zijn in je leven en welke minder. En door ze te missen, weet je ook hoe belangrijk ze zijn en hoeveel je van ze houdt. Het was zo geweldig leuk om weer bij ze te zijn!!