Naadam festival

Hoewel we eigenlijk een kleine versie van het Naadam festival willen bezoeken, lukt dat niet en besluiten we toch in UB te gaan kijken. We zien mannelijke en vrouwelijke boogschutters, allen gekleed in de traditionele 'del'. De vrouwen schieten vanaf 65 meter (doelwit is een rijtje blokken) en de mannen vanaf 75 meter. Voor de peilen worden aasgierveren gebruikt. Je zou denken dat dit een individuele sport is, maar per schutter is toch een volledig team op de been. Zij herstellen de doelen, rapen de peilen op, zingen traditionele liederen voor de schutter en geven met allerlei handgebaren aan wat de kwaliteit van diens schot was. Erg bijzonder.

In een ander klein stadion wordt een relatief nieuw spel op het festival beoefend. Het is een teamsport. Om de beurt schieten de mannen een soort benen schijfje met de middelvinger vooruit, tegen precies opgestelde schapenenkelbotjes aan. Een soort kegelen maar dan heel klein. De mannen zitten op miniscule krukjes en nemen veel tijd om het schijfje zo precies mogelijk vanaf een houten plankje op hun linkerknie te positioneren voor het best mogelijke schot.

Maar de belangrijkste sporten van dit eeuwenoude en onder Mongolen meest populaire festival zijn toch wel het boogschieten, de paardenraces (ver buiten de stad) en het worstelen. Bij dat laatste zijn geen gewichtsklasses; daarom wint meestal de zwaarste worstelaar. Als we het worstelen willen zien moeten we kaarten kopen. Maar de 25 dollar hebben we daar toch niet voor over. Jeanda en Leo gaan wel. Wij kijken later wel naar hun filmpje ;) 

Als Chiel en ik saampjes teruglopen naar het centrum van UB voor een espresso en wat verkoeling, voelt het bijna alsof we in de openingsscene zitten van een dramatische Amerikaanse natuurramp- of alienfilm: de straten zijn uitgestorven.. De meeste horecagelegenheden en winkels zijn dicht, straatstalletjes weg en de mensen; allemaal bij Naadam of thuis de televisiereportages ervan aan het bekijken.