Dropping in Beijing...

En dat plan... Begint met drie urban survival toys: een fluitje voor het verkeer, een kompas en een briefje met in het Chinees de naam van een grote boekenwinkel. Een meisje in deze Mac spreekt een beetje Engels en heeft het voor ons opgeschreven in het Chinees, zodat we er nog naar kunnen vragen. Chiel plasticifeert het kleinood met cellotape (deze tape is werkelijk onmisbaar op fietsreis!) voor de regen, die af en toe weer in alle hevigheid losbarst. We bedanken haar hartelijk en met - bij wijze van ontbijt - ieder een klein stukje cheescake achter de kiezen (Chiel: 'Het lijkt wel alsof ik in een pakje boter hap!' Sanne: 'Geef maar hier dan!' ;)) beginnen we aan de tocht. 

Dropping in Beijing noemen we het. Geen idee waar vandaan we precies vertrekken en alleen een adres, maar geen enkel idee van de richting waar we op moeten voor in het hotel..  Wel voor de boekwinkel!  Oohh, we like it! De boekenwinkel zou blauw moeten zijn volgens het meisje, maar twee mensen wijzen allebei naar een immens winkelcentrum. Zou het..? Misschien zit daarin ergens een klein blauw geveltje? Chiel gaat dit keer naar binnen en ik wacht bij de fietsen. Daarbij krijg ik gezelschap van een geblondeerde, rokende zwerver die steeds vriendelijk zit te lachen en me sigaretten aanbiedt. Hij zit op een miniscuul vouwkrukje. 

Het duurt lang voor Chiel terug is. Als de digitale klok even verderop in rode digits laat zien dat hij al twee uur opgeslokt is door dat immense gebouw, vraag ik me af of hij misschien de weg terug naar buiten niet kan vinden. Maar dan komt hij stralend weer naar buiten gehold. Met een shopping bag en een mooi verhaal dat hij binnenkort zelf met jullie deelt, hier op de blog :))