Even pinnen (...)

Omdat we eigenlijk geen dag zonder waterfilter kunnen, heeft onze vriend Cal in UB een nieuw exemplaar voor ons aangeschaft. Hij moest er toch al zijn en wilde het graag voor ons doen. Deze onvoorziene uitgave hadden wij uiteraard niet begroot, dus dit betekent pinnen. Iets wat thuis overal mogelijk is, resulteert hier soms in een uitdaging. Bij de eerste ATM bedankt het apparaat mij (Chiel) hartelijk voor mijn transactie, maar helaas zonder de gevraagde briefjes uit te spugen...

Er loopt een jongeman langs die ik gelijk vraag naar een andere pinautomaat. Resuluut stapt hij naar buiten en wijst richting station. Ik vraag hem in het Engels een globale routebeschrijving. Hij denkt even na en vraagt me in zijn glimmende Prius te stappen. Wat geweldig; hij wil me gewoon naar de volgende bank brengen. In plaatst daarvan fiets ik zo snel als dat gaat bij 35 graden achter hem aan naar het station.

De jongeman heeft nu een missie: hij wil 100 % zeker weten dat ik mijn geld krijg.
In de stationshal aangekomen tref ik weer een pinautomaat die mij weigert uit te betalen. Dus hij belt onmiddelijk naar de bank, die hem hoogst waarschijnlijk uitlegt waar wel met mijn pinpas getapt kan worden. 'Kom mee' zegt hij in gebrekkig Engels. We vervolgen onze weg zigzaggend over een zandweggetje tussen de huizen. 

Bij de Xhaan bank aangekomen: weer een gierige pinautomaat. Op hoge poten stapt de jongeman naar binnen en loopt zo langs de rij naar de baliemedewerkster. In zijn blauwe overhemd en kaki pantalon lijkt hij indruk te maken, want de dame stopt met haar werkzaamheden en loopt naar de kluis. Ze pakt een amper te tillen zak met geld uit de kluis en neemt deze mee naar een kamertje. De jongeman legt uit: 'Money empty.' Het begint mij te dagen; de pinautomaat hier is leeg..

Gezellig is de wachttijd daarna zeker. Ik kom erachter wat hij doet; hij is engineur voor de wegenbouw (dan heb je altijd werk hier in MN). Ik krijg de folder van het bedrijf waarvoor hij werkt en zijn visitekaartje. Hij vraagt om mijn facebook en email; 'tuurlijk mag je die hebben.' Al ben ik benieuwd hoe zijn geschreven Engels eruitziet. Uiteraard krijg ik de foto van zijn kindje te zien en gaan de verhalen over voetbal. Na een half uur zeg ik hem dat het mij vanaf hier ook wel alleen zal lukken. Nee, hij zal blijven wachten tot ik het geld ook echt in mijn handen heb. Na een uur is de inmense zak met geld geteld en komt de beveiliging met 2 geldcassetes aanlopen. Jawel; het flappen tappen kan beginnen! Hij legt nog uit dat er ook in Zamyn Uud een Xhaan bank is, om er vervolgens in zijn blauwe Prius vandoor te gaan. Missie geslaagd!