Manila

In het holst van de nacht, eigenlijk tikt het de ochtend aan, landen we in Manila, de hoofdstad van de Filipijnen. Onze fietsen lijden dit keer tot onze grote opluchting geen schade van de vlucht - gelukkig maar. Nadat we ze weer rijklaar hebben gemaakt, binden we met Kemperbandjes ook vijf verhuisdozen aan de rijwielen. We hebben namelijk ter bescherming van de fietsen op de luchthaven van Taipei een kapitaal neergeteld voor die eenvoudige bruine staaltjes recyclewerk en zijn van plan ze te... juist; hergebruiken bij onze volgende vlucht. Met voldoende tape en straps zijn het prima beschermlagen voor de fietsen.

Hostel
Omdat Manila eigenlijk bekend staat als een vervelende rotstad waar de meeste reizigers - maar ook Filipino's - zo snel mogelijk weg willen en waar meer gevaar loert dan de gemiddelde crimineel lief is, heb ik vooraf een hostel geboekt dat maar en paar kilometer van de luchthaven af ligt. De stad is druk, armoedig en vies. En de energie lijkt er 'verdeeld', waar bijvoorbeeld de Taiwanezen en de Mongolen juist zo 'verzameld' overkomen. Lastig om dat uit te leggen. Misschien is mijn indruk ook tezeer gekleurd door wat ik over Manila gelezen heb. Ik voel me er niet onveilig, maar fiets toch het liefst zo snel mogelijk - door de nauwelijks verlichte en ongelijke straten - met Chielie naar het hostel. 

'The Wanderer's Guesthouse' heeft een geweldig rooftop terras met een bar, tafeltjes, een houten zitkuil met veel kussens, een tv en instrumenten, die vrijelijk gebruikt mogen worden door muzikanten. Dat laatste woord staat met veel nadruk en in rood wel tien keer onderstreept. Hilarisch, dat vertelt een hoop grappige verhalen van mensen 'die het (na eventueel wat drankjes in de bar) toch maar eens zouden proberen'. Ik zie het helemaal voor me. 

Muggen 
De volgende dag halen we meer lokaal muggenspul (tip van mijn schoonzusje, dank je wel schat!) want, vertelde Lientje; regelmatig werkt muggenspul dat je koopt niet op andere plekken. Verder is het natuurlijk veel lange mouwen en broeken werk om te voorkomen dat die shitheads je steken. We eten allebei graag en veel knoflook en daar schijnen ze niet van te houden...  Maar muggen hebben hun smaak ontwikkeld, want ook die knoflook gaat bij het bloedtappen zó naar binnen bij ze.. 

Ze werken trouwens in shifts, wist je dat? De dengue muggen hebben overdag dienst en de malariamuggen nemen het vanaf de schemer over tot het weer licht wordt. Cunning bastards. Een tip van Astrid om te voorkomen dat je gestoken wordt: vitamine b slikken. Dat vinden muggen vies ruiken. Hebben we dus ook aangeschaft, net als een halve doos doxycycline: een antibioticum (kalibertje paardenmiddel natuurlijk..) dat je preventief neemt om malaria te voorkomen. We hadden liever malarone gehad, maar dat is in Azië alleen in Singapore en Hongkong verkrijgbaar. We hebben het ook niet van te voren meegenomen, omdat het reisplan heerlijk ongepland was. Tot slot nog een muggentip van ons: als je gestoken bent; smeer over de bult een  flinke veeg 'Burt's Bee's insectenstick' (zie foto); jeuk is direct over. Helemaal natuurlijk middel.

Bijtanken
Alleen al de geniale prijs van de gin tonic op het dakterras laat ons genieten: voor vijvenzeventig eurocent per stuk ben je de gelukkig lurkende eigenaar aan een vol glas ijskoude godendrank. En de lokale gin is zó lekker! Kom maar door ober! We zijn ook aan het 'bijvoederen'. We eten wel steeds zo vaak mogelijk, maar toch niet genoeg voor het metabolisme van de reisfietser. Laatst at ik acht boterhammen met smeerkaas, zonder ook maar énig gevoel te hebben dat die broodjes ergens áán kwamen. Ze raakten kant noch bodem. Dat is een heel gekke gewaarwording. Alsof je voedsel stort in een bodemloze put. 

Dus, hè, wat vervelend nou om even flink bij te snaaien. We gaan naar een 'all you can eat' en eten daar hotpot. Mmm. Lekker hoor. Ik bestel vooral veel rundvlees en ook stukjes maïskolf, want die zijn heel erg lekker hier (sweet corn) en ik ben dol op maïskolf. Even koken in de hete soep, dan een van de chopsticks door het midden steken en knagen maar. Mij hoor je niet meer. Alleen de ober, die hoort ons nog wel. En steeds weer: meerr meeeeer meeeeeer!