En ondertussen bij 'de Jeep stop'

13 juni 2014 - Sajnsjand, Mongolië

We zijn lang bezig geweest met (digitaal) uitzoeken of en hoe we een 4WD kunnen huren hier en dat viel nog niet mee. Maar er is hier wel een ander systeem voor dat soort dingen en gelukkig komen we daar achter. Misschien is het leuk om de alternatieve manier van autohuur en liften in de context te plaatsen van de cultuur en de invloed die de bijna oneindige wijdsheid van dit land erop heeft.

Omdat het land zo groot is moeten mensen al sinds jaar en dag enorme afstanden afleggen om ergens te komen. Dat deed men van oudsher met paarden en kamelen. En wie snel wil reizen, reist licht. De ruiters van weleer namen daarom nooit een mini-ger mee (zoals wij, waar we nog steeds een beetje gek op worden aangekeken) en ook niet al te veel proviand. De ruiters reden steeds van ger tot ger om tot hun einddoel te komen. Iedere ger kon als hotel, restaurant, reparatiegarage of drinkplek voor de dieren dienst doen, zo lezen we. En er werd nooit iets voor teruggevraagd. Iedereen kon namelijk op elkaar beroep doen op deze manier. 

Ergens las ik dat daar waar de normen duidelijk en sterk zijn, minder regels nodig zijn en andersom. Misschien geldt in dit land een waarde van samenwerking met daaruit voortvloeiende normeringen. En het lijkt ons de macrovariant van onontbeerlijke samenwerking om het (als ras, als land, als mens, als familie etc) te kunnen overleven. Waarbij op het microniveau de samenwerking in een ger zou kunnen worden gezet; als je op een zo klein en met zijn allen gedeeld woonoppervlak onmin hebt of niet (goed) samenwerkt, dan houdt het snel op. Dan vecht je elkaar letterlijk en figuurlijk de tent uit. Het leuke is dat dit voor zover wij weten helemaal niet in wetten ligt allemaal. Dit is gewoon wat de mensen uit zichzelf doen. 

We zien ook overal mensen langs de weg liften. En zelfs de LP, die normaliter na het kleinste incident al van 'groot gevaar' spreekt, is opvallend mild over de gevaren van liften in Mongolie. Ze hebben het ook opgevat als een 'way of life' om in een groot land ergens te komen. Mensen betalen een klein bedrag per kilometer aan de chauffeur die dan toch al die kant op gaat.

En dan terug naar het verhaal over 'alternatief vervoer' waar ik mee begon. We lezen dat er een zogenaamde 'jeep stop' is, waar je gemakkelijk een lift kunt regelen omdat (vrachtwagen)chauffeurs daar een stop maken. We zijn er al even gaan kijken om te zien of we van het kijken naar het proces al wijzer konden worden. Nee. 

Daarom staan we vanochtend gewapend met de inmiddels heilige drie-eenheid (LP, pen en woordenboek) midden tussen de auto's. Ik wijs in de LP aan waar we naartoe willen (in het Mongools) en wat er dan gebeurt... Zo leuk! In no time zijn we omringd door een schare onderling discussierende en druk gebarende mannen. Zeven nagels met rauwrand -ieder van een andere eigenaar- wijzen in het toch al smoezelig wordende boek. Vanwege ons grote gebrek aan kennis van hun taal (want daar ligt natuurlijk eigenlijk het probleem. En niet in wat we zo snel geneigd zijn te denken: 'wat jammer dat ze (bijna) geen Engels kunnen zeg!' Een mooie bevinding van Chiel) wordt er een 'tolk' opgebeld met een van de standaard twee mobiele 'belplanken' die iedere Mongool in zijn of haar hand draagt. Maakt ook niet uit waar; zelfs in het kleinste gehucht hebben mensen twee nauwelijks meer mobiel mee te dragen planken bij zich. ;) 

Ik krijg de belplank in handen gedrukt en een vriendelijke Mongoolse vrouw legt in goed Engels uit wat de bestuurders vragen voor een retourtje naar onze bestemming. Ik vraag haar vriendelijk of ze aan hen wil vertellen dat ik het bedrag belachelijk vind en dat niet ga betalen. Ze raadt me aan op te schrijven wat ik er voor over heb. Goed idee! Kunnen er ook geen misverstanden ontstaan.

Chiel schrijft in ons woordenboekje een bedrag. De jongen met wie we nu vooral in gesprek zijn en waar ik een heel goed gevoel bij heb, voegt iets toe ter onderhandeling. Dat is oke. We slaan veel water, wat fruit en eten in en vertrekken. Dwars door de Gobi en samen met de vriendelijke Dashka op zoek naar de rotsformaties van Khamaryn Khiid! 

Foto’s

4 Reacties

  1. Trees:
    13 juni 2014
    Klinkt allemaal weer lekker spannend. Leuk om te doen dat onderhandelen en het lukt jullie goed.
    Ben benieuwd naar het vervolg.
    Hebben jullie overal Wifi?
    Groetjes.
  2. Sanne & Michiel:
    13 juni 2014
    Hihi was het ook ;) deel twee volgt snel. Alleen wifi als er geen powercut is (en die is er vaak en dan de hele dag). En alleen in steden; we hebben nu een tijdje de stad Sainshand als uitvalsbasis. Nu proberen we een kamelentocht te regelen. :) groetjes!
  3. Gwen:
    13 juni 2014
    De Gobi in, klinkt heel spannend! Wat een merkwaardige situatie dat zij eerst veel geld vragen en dan met minder genoegen nemen. Hoe lang duurt dit retourtje en wat doet de chauffeur dan?
  4. Sanne & Michiel:
    13 juni 2014
    Ja! We zitten al de hele tijd in de Gobi, maar fietsend over asfalt is dat toch heel anders dan haaks op de weg een paar honderd km echt het terrein in rijden... Het avontuur in de gobi moet ik nog opschrijven... Dan volgt ook het antwoord op de vraag over de grote verschillen in bedragen.. Xxx