De pastoor & de burgemeester

De tocht omhoog langs de oostelijke kust, brengt ons ook in het kleine plaatsje Jiaosi. Niet omdat we er bewust naartoe willen, maar omdat we daar toevallig zijn als de schemer invalt. Een goed moment om een hotel te zoeken. Maar dat valt vandaag tegen. Waarschijnlijk omdat het een vrij toeristische plek is vanwege de vele natuurlijke hete bronnen. Hotels sluiten leidingen aan op die bronnen en pompen het hete water zo hun hotelbadkamers in. 

Onderhandelen
We hebben staan onderhandelen als een Tunesische koopman, maar krijgen de prijs niet naar het gewenste niveau. Voor een tè hoog bedrag krijgen we een tè shitterig en miniscuul zolderhokkie aangeboden. Nog maar even verder fietsen door het kleine stadje dan. Maar net als ik een keer eerder beneden ben bij een afdaling dan Chiel (!) zie ik hem niet meer. Ja, hoor, dat zul je ook net zien. Het duurt veel te lang voor de doorsnee Chiel-afdaling, dus ga ik terug. Bovenaan de heuvel staat hij te kletsen met een Taiwanese fietser, John Paul. Hij had Chiel aangehouden omdat hij meer wilde weten over deze buitenlandse fietstoeristen. 

Vragen
En zo zitten we niet veel later te eten met deze man in een of andere kantine en we hebben een heel leuk gesprek. Hij is katholiek vertelt hij, maar doet geen pogingen om ons te bekeren. In plaats daarvan stelt hij juist veel vragen. Dat is op zich al best bijzonder, omdat veel mensen vooral 'zenders' zijn, zoals mijn vader het zo treffend zegt. Bijna iedereen zoekt een luisterend oor, omdat dit zulk schaars goed is. Wat John verder onderscheidt is dat hij aangeeft dat hij graag rijker wil worden van reisverhalen van andere mensen. Zo vraagt hij naar wat de belangrijkste les is die we op deze reis geleerd hebben en naar wat hij écht moet weten als hij zelf op fietsvakantie zou gaan. Of als hij anderen moet adviseren. Ik hou wel van die directheid. Hij wil ook alles weten over onze ervaringen in China. In reactie op ons punt over het horkerige asociale verkeer, zegt hij: 'If the traffic is so crazy, it says a lot about the population of the country. If it is so crazy, it reveals that people have no respect and love for life.' Bam, dat is echt spot on. Precies wat ik daar zelf ook voelde. Hij zegt verder dat er in de plaatselijke kerk nog wel plek is om te slapen.

Nederlandse pastoor 
Maar aangekomen bij een Nederlandse (!) pastoor, gekleed in een wit onderhemd, netjes weggestopt in een hoogopgetrokken oudemannen broek - zo uit een Bertolli reclame weggelopen dus - blijkt dat de kerk vol zit met logees. De van origine uit Roozendaal afkomstige pastoor woont al 53 jaar in Taiwan.. Leuk hem even te spreken. Er is nog een klooster verderop dat kamers verhuurt. Om de beurt hebben John, de pastoor en ik de zuster van het klooster aan de lijn om te vertellen dat we eraan komen.

Bel
Chiel ziet dat een van de belangrijkste onderdelen ontbreekt aan de fiets van onze vriend voor een avond. Daarom monteert hij onze reserve fietsbel op het stuur van John Paul. Dan nemen we afscheid van de bijzondere man. Het klooster blijkt nog heel ver weg. Het is donker en we moeten allerlei onverlichte paden door, bruggetjes over en dan nog zoeken volgens de beschrijving. Omdat we daar allebei geen zin meer in hebben, bellen we de zuster op om te zeggen dat we toch een hotel gaan zoeken. Maar wat we daar weer meemaken.. 

Dus..
Ik sta dus heel beleefd maar krachtig te onderhandelen met de man die naar de lobby van het kleine hotel is komen lopen waar we net zijn binnengestapt. Hij begint met 1200. Ik zeg daarop dat ik een goedkope kamer wil. Hij biedt een kamer aan voor 1000. Als ik dat ook nog teveel vind, vraagt hij: 'What is your budget?' Ik zeg wat we willen betalen voor een nacht en de man lacht daarop vriendelijk en zegt: 'Okay, 700 it is.' dan wenkt hij een andere man en kondigt bij hem aan dat wij hier voor 700 dollar komen slapen en of hij alles wil regelen. De man die hier aan het werk gezet wordt, blijkt de eigenaar van het hotel te zijn. En vervolgens...stelt de man met wie ik stond te onderhandelen zich voor als de burgemeester van Jiaoso.. Dus.. Dat meen je niet. Echt weer iets voor mij dit..

Hij geeft ons een boekje met toeristische informatie over Jiaoso. Voorin staat een foto van hem met een verhaaltje erbij. Hij schrijft er zijn telefoonnummer onder. 'If you need any help during this trip in Taiwan, just call me.' Hij knikt goedkeurend naar onze fietsen. We staan versteld, maar bedanken hem hartelijk. Later praten we nog een tijdje met deze uiterst vriendelijke man die het erg kan waarderen wat we doen. Dan ploffen we in een heet bad, heerlijk einde van de dag..