Het rode gevaar...

Kun je je voorstellen dat je een punt bereikt in je leven waarop je grootste 'vijand' een allerschattigst klein, jong rood katertje is? Met grote 'kijk mij eens lief zijn' ogen, enorme wijd openstaande pupillen en energie voor tien? Nee, wij ook niet. Maar omdat we het overbenagelde druktemakertje telkens van het dak van onze tent moeten plukken, is hij het toch.

Hij vindt het machtig om zijn klimskills uit te proberen op ons reispaleis en gooit daarbij zijn ongetwijfeld NET gescherpte nageltjes allemaal in de strijd... Grrr! Hij probeert zelfs loodrecht omhoog tegen de deur van de binnentent te klimmen, alsof het een schutting is! Dat ziet er wel heel grappig uit, als hij op z'n achterpootjes staat en de voorlatjes wijd uitgespreid tegen het doek zet. Alsof hij verwacht gefouilleerd te worden voordat hij naar binnen mag. Op een onbewaakt moment wurmt hij zich ook op het dak tussen de binnen- en buitentent en rent op de grond rondjes tussen die twee lagen tent..

Nadat we hem een paar keer weggehaald hebben, zijn we het zat en vragen vriendelijk aan de eigenaar of hij het katje even binnen wil houden omdat we anders voortaan in de regen slapen. Hij snapt het gelukkig helemaal. En hoewel de rode nachtmerrie nog een keer ontsnapt uit de grote ger - en natuurlijk weer op onze ger komt spelen, hebben we niet lang meer last van hem. Ik dreig het kleine katje dat als hij nog een keer aan onze tent gaat hangen, ik hem voor de rest van de nacht in de auto van zijn baas zet.

Vanwege heftig onweer en bliksem, wilden we niet in het open veld kamperen; daarom maar weer in de buurt van een gerkamp. Het is gezellig met de herdersfamilie, ook omdat we ons steeds iets beter uit kunnen drukken in het Mongools. Ze moeten erg lachen om onze belabberde uitspraak en verbeteren die. We herhalen dankbaar de moeilijke uitspraken en geven hen een zak snoep voor de kinderen. De vrouw schenkt ons verse hete koemelk in. We hebben gezien dat er net is gemolken en de melk smaakt echt beter dan welke melk ook. Als ik dit voorlees, zegt Chiel: 'Ik hou helemaal niet van melk!' Hij is even stil en voegt dan toe: 'Maar deze was echt lekker.'

In de ochtend is de rode draak weer vrijgelaten en zit direct weer triomfantelijk op het dak van ons huisje.. Het is natuurlijk prio een om dat te beschermen. Hoewel, niet helemaal, want die hete koffie gieten we eerst naar binnen. Ondertussen leiden we de kat - die nogal een korte spanningsboog heeft en dus telkens vergeet wat hij aan het doen was - af door steentjes in alle richtingen te gooien; kater gaat er braaf achteraan. Daarna vouwen we sneller dan het licht de tent in en het lijkt net alsof hij een beetje teleurgesteld kijkt, maar dat zal ik wel projecteren. Hij komt nu gezellig tussen de bagage zitten, waar hij niet meer zoveel schade aan kan richten. De motor gaat aan en de oogjes worden toegeknepen. Het is sowieso onmogelijk om echt boos te worden op zo'n grappig beestje..

Drie grappige en slimme jongetjes - de zonen van de familie- zijn erg nieuwsgierig naar alles we doen.. Maar ze zijn ook super lief; helpen een beetje de tent op te zetten, zetten de waterpomp aan en als we vertrekken, escorteren ze ons helemaal tot de weg. Luid roepen ze 'Byyyyyeeee! Byyyeeee! Byyyyeeee!' 'Byyyyyee sweetiepies!' zeg ik.