Tour de bière!

16 september 2014 - Keelung, Taiwan

Chiel, Brendan, Memphis en SanneHet is rustig op de boot. Een van de bemanningsleden laat ons stapelbedjes zien waar we kunnen slapen. We gooien onze tassen erop neer en zien dat uit het bedje naast het onze vier witte knieën steken. Het duurt niet lang of we zitten bij de Amerikaanse rossige  Memphis en gespierde Brendan te ouwehoeren alsof er vier levens vanaf hangen. Kwestie van directe klik.

China
We kunnen eindelijk even ons ei kwijt over China. De jongens begrijpen er geen snars van dat we het er zo lang hebben uitgehouden. Ze hebben weinig goeds te zeggen over het land en vinden Taiwan er niet eens een béétje op lijken.. Die indruk hadden we ook al niet zo; al is de eigen ervaring nog zo pril. Brendan woont het langste in Taiwan; al een jaar of zes omdat hij Mandarijn wilde studeren. Hij heeft er geen biertjes voor nodig om dat vloeiend en accentloos te spreken. Memphis, die officieel geregistreerd staat onder de naam Eric, maar meestal bij de naam van zijn hometown wordt aangesproken, woont er nu een jaar of drie. De twee kennen elkaar van school en Brendan heeft Memphis overgehaald ook in Taipei te komen wonen. Hij heeft daar geen seconde spijt van gehad. 'Taiwan is my home, it has everything,' verzucht hij, over zee turend door zijn witomrande zonnebril.

Bier
Het is onwijs leuk om met ze te praten en al snel na de koffie gaan er een paar blikken bier open. En nog een paar. En.. We verkassen naar het bovenste dek, waar een tafel staat met vier stoeltjes eraan. Alsof het voor ons gemaakt is... Zonnebrand en -bril mee en ouwehoeren maar. We moeten zoooo lachen met zijn vieren, houdt niet op. De acht uur die de boot erover doet, zijn in no time voorbij. En daar is dan de grote haven van Keelung. 

Eten
Brendan weet een naar Taiwanese maatstaven redelijk betaalbaar hotel en nadat iedereen zijn zooi in onze hotelkamer heeft gedropt, voert de tocht naar de 'night market'. Populair onder de Taiwanezen; overdag werken ze en 's avonds wandelen ze de markt over om nog wat spullen te halen en vooral: te eten. Dat hoef je ons geen twee keer te zeggen, we kunnen altíjd wel eten. Elk kraampje heeft zo zijn specialiteit en de gasten weten wat lekker is. Geweldig. We wisselen het eten af met biertjes halen bij de om de tien minuten vindbare 'Seven Eleven'; een convenience store die het leven wel heel makkelijk maakt. Iets te makkelijk volgens Memphis. Dat dit een waarheid als een koe is, zal later blijken. 

Genade
Het is al donker en we gaan nog een tempel bekijken, waarom niet. Er hangt bij de entree een enorme klok met daarbij een soort horizontale heipaal die je met een touw tegen de bel kunt slingeren. Een van ons doet dat en de rest houdt zijn handen tegen de bel; het resoneert dan rondom.. Je voelt de heftige trilling dus eerst in je ene en dan in je andere hand. Heel bijzonder. En een mooi geluid. Dan lopen we door; langs stenen olifanten en een beeld van Quan Yin; de godin van grenzeloze genade en compassie. Ze schijnt haar herkomst in China te hebben. Ik kan het niet laten om toch even te zeggen dat ze haar daar ook écht heel hard nodig hebben. 

We gaan op een hek zitten uitkijken over de baai van Keelung en de haven. In Neonletters en Hollywoodstijl staat er 'Keelung' op de heuvelige oever tegenover de onze. Ondertussen knagen we op de hier zo populaire 'beetle nuts'. Na royaal en langdurig gebruik schijnen je tanden ervan uit je mond te vallen. De waarschuwende voorstadia daarvan, die menig local aan zijn slipper lapt, zijn roosrode tanden en lippen; zie je veel bij oudere mannen hier. We houden het voor de zekerheid bij één uitgebreide kauwsessie. En vallen verder bijna van het hek van het lachen als Brendan een uitgebreide persoonlijke getuignis aflegt over hoe Memphis op een nacht door samenloop van uitermate knullige en lullige omstandigheden 'noodgedwongen' op het dak van een school door de schoorsteen zat te kakken. Die was toch niet meer in gebruik. De volgende dag, toen de gasten in een bus langs de school reden, zagen ze dat de zomervakantie voorbij was..... Tig kindertjes, keurig in uniform, liepen de school binnen.. Op datzelfde moment gaf de bus gas en reed de straat uit.. 

Je snapt het: dit is een nacht uit duizenden. 

Foto’s

5 Reacties

  1. Erica:
    25 september 2014
    Wat een aangename bootreis is het zo geworden. Geweldig als je van die mensen treft waar het meteen zo mee klikt!
  2. Trees:
    25 september 2014
    Leuke reis geworden met dat bootje! Beetle nuts verorberen ze in Vietnam ook veel. Je zag vaak rode bekkies.
  3. Thea:
    25 september 2014
    wat ik weet van nuts = nootjes of knettergek
    zal het allebei wel zijn als je er zo rood van wordt.
    bootreizen vind ik altijd doodsaai, naar Engeland varen doen we in een slaaphut. Voor je het weet sta je aan de overkant.
  4. Sanne & Michiel:
    26 september 2014
    Jaaaa het was super gezellig met hen en we zien ze snel weer als we weer terug zijn in Taipei. Haha leuk van de nyts Thea, zo had ik hem nog niet bekeken ;) snap dat het saai is, maar soms is het ook zo rustgevend om gewoon naar het water te staren en een tijdje te niksen.. Waar in Engeland gaan jullie heen?
  5. Ria:
    7 oktober 2014
    Beetje laat maar toch ontzettend leuk dat je gelijk de leuke mensen treftx dat de boot reis veel te snel gaat