Vakantie in een vakantie ;)

Onze heerlijke gare, oude en karaktervolle villa en het relaxte ritme waar het eilandleven je direct in meeneemt, zorgen er welhaast automatisch voor dat we hier langer blijven. Drie nachten maar liefst. Het is puur genieten. Half grappend gunnen we onszelf deze korte 'vakantie' in een vakantie. Ik ben me bewust dat dit nieuwe begrip gigantisch verwend klinkt, maar we doen het toch. Want hoe lekker is het om even gewoon te nietsen.

Daaronder valt bijvoorbeeld een enorme groene haarloze cocosnoot kopen en die samen met een rietje leegdrinken (om hem daarna met veel moeite met de Leatherman te villen, zodat we ook het verse vruchtvlees op kunnen eten - zóóó lekker!) en even niet fietsen. Rust voor de immer ploegende beenspier. Daarna is het des te heerlijker om weer te peddelen. En even niets regelen. Want geloof me; we hebben wat lopen regelen de laatste tijd. Om maar een voorbeeld te noemen: ik mail meer met mijn verzekering dan met mijn bloedeigen moeder.. (Oké, dat is niet helemaal waar, maar het klonk wel lekker dramatisch ;)) 

Zwemmen
Het eiland Boracay is op het punt waar wij zitten zó smal dat je in een paar minuten van het ene naar het andere bountystrand kunt lopen. Dat doen we dan ook. Want aan de andere kant kun je perfect zwemmen en zonnen. Dat laatste kan trouwens niet constant. Een grote orkaan, die onderweg is naar Japan, zorgt hier voor onstuimig weer. Aan de ene kant van de baai schijnt de zon en aan de andere kant hangt een potloodgrijze zak regen boven de palmbomen en lichtblauwe zee. Het geeft een vreemd en mooi kleurcontrast. De felle zon blijft ervoor zorgen dat het water oplicht en daardoor extra fel afsteekt tegen de donkere wolken. Het waait en er zijn leuke golven om in te spelen. Net als we even liggen te zonnen, begint het te regenen. Dat gaat hier nooit met subtiele, Hollandse hoeveelheden: binnen no time zijn alle badgasten dus weggerend.. Behalve wij. Zo makkelijk laten we ons niet wegjagen hoor. In het water is het warmer dan op het zand, dus rennen we weer de zee in.. 

Lokale keuken
Chiel is weg van het eten op de Filipijnen. Het is voor de goede afwisseling niet pittig (in het Chinese Changsha, dat bekend staat om het meest pittige eten van heel China, bléven we er bijna in. Alleen melk en sterke drank konden de boel van binnen nog een een beetje sussen na dat vuurvreten van ons. Sindsdien bestellen we eventjes niet té pittig eten) en wel smaakvol gekruid. Veel vlees en vis en weinig groenten is verder wat de Filijpijnse keuken kenmerkt. Ik vind het eten niet heel bijzonder, maar vind het wel leuk om steeds weer wat anders te proberen. Een gebakken aubergine in een pannenkoekbeslagje bijvoorbeeld en met groenten gevulde eierkoeken. De met varkensvlees gevulde loempia's zijn prima en het lekkerste vind ik de groene pepers, gevuld met kaas (maar bij het k-woord schiet je bij de Hollander natuurlijk altijd direct in de roos) en een Tom Collins cocktail om het af te maken. :)