Vlees, vodka en verhalen

We zetten onze tentjes vanavond neer in de buurt van de herdersger. Daarna worden we voor het eten uitgenodigd. Wat ben ik blij dat ik m'n maag van te voren al gevuld heb en me daarop kan beroepen als in het midden van de ger een grote plastic teil met geitenorganen wordt neergezet... De geit is vandaag geslacht; zijn hoofd ligt los en met wezenloze blik in de ogen achter de ger en de huid ligt op de rotsen te drogen in de zon. Ulama had eerder vandaag al een plastic zakje gekregen met bloederig vers vlees. En hij is nu de eerste die uit de orgaanbak een stukje hart afsnijdt. Ik kijk nauwlettend naar hem. Het lijkt voor hem de normaalste zaak van de wereld en ik besef dat het mijn eigen wereldvreemdheid is waarmee ik word geconfronteerd. Niet dat ik ervan walg, maar ik moet wel even diep ademhalen.

Chiel zegt dat dit waarschijnlijk het meest verse vlees is dat we ooit hebben gezien en dat het zo zuiver is als je het maar hebben kunt; zo scharrel en bio en het beest heeft geen hormonen gekregen of zelfs maar uitlaatgassen ingeademd.. Ook de manier van slachten is humaner dan op de meeste plekken: er wordt een kleine incisie bij de borst gemaakt en daarna wordt er een slagader bij het hart afgeknepen, waardoor het dier naar het schijnt rustig sterft. 'In Nederland eten we net als hier ook alle delen van het dier, maar onze cultuur ziet de 'minder geliefde delen' vaak liever vermaald en gekruid en tot frikadel geboetseerd. Hier laten ze het vlees zien zoals het is. En zo eten ze het ook.' 

Na dit beleefd geweigerde buffet, trekt de vader des huizes een enorme fles (we denken drie liter) tevoorschijn. Het lijkt op ijsthee met prik. Hij vult een ijzeren kommetje en geeft dat aan Chiel. 'Oh lekker, het is bier!' zegt die verrast. Rustig drinkt hij het bier op en blijft dan met het kommetje in zijn hand zitten. Chingerel vraagt of het al op is. Chiel knikt. En Chingerel gebaart daarop dat hij het kommetje dan terug moet geven.. Het blijkt een doorgeefkom en het normale tempo is van het type 'ad fundum'. Daar geven we ons natuurlijk moeiteloos aan over.. En over en weer gaat de kom, totdat de fles leeg is. Ching zegt als we weer buiten staan giechelend dat ze dronken is. 

Zij en Ulama hebben droge wortels verzameld en achter een stel rotsen maken we een vuurtje. Het is inmiddels pikdonker, op de heldere sterren en het vuur na. De herder komt er ook bij zitten, met aan zijn arm een van de dochters (van een jaar of elf) gekluisterd als een klembeertje. Hij is gekleed in een lange jas en grote zwarte leren laarzen en een onduidelijke broek. Zijn gezicht lijkt verweerd en zijn zwarte haar is kort geknipt. Het is een grote vent voor Mongoolse begrippen. Voor hem schenken we de vodka puur. Eerst offeren we natuurlijk een beetje met zijn allen aan de natuur, volgens het gebruik en daarna schenken we de glazen vol.

Het spraakwater doet zijn werk. Chingerel, wiens Engels met iedere slok beter wordt, vertaalt  de verhalen van de herder; over zijn jonge jaren waarin hij zwarte thee maakte en daarmee van een fles vodka drie maakte en verkocht - onder het mom van 'een speciale donkere mix'. De rest verstaan we niet en de anderen op een gegeven moment ook niet meer. Als de fles vodka leeg is, wordt de vader door dochter en Ulama ondersteund naar de ger gebracht.